Akşam olunca nedense yine seni düşünüyorum ve sonrada hüzünleniyorum her zaman ki gibi.Şu kahrolası yalnızlığıma bazen sitem ediyorum ama yine yalnızım bunu da biliyorum.Güzelim yalnızlık benim kaderim olsa gerek.Her sabah gözlerimi dünyaya güzel açıdan bakabilmek için açmak isterim ama olmuyor işte.
Anlatamıyorum şu yalnızlığı zaten anlatamamda eğer anlatılırsa yalnızlık olmaktan çıkar.Yine akşam oluyor....çekiliyorum sessizce odama ve kapanıyor gözlerim yıldızların altında....