Siz bakmayın benim çelimsiz bedenime, cesaretim dağları deler. Emekçidir nasır tutmuş ellerim. Kafa tutarım sert rüzgârlara, gök kuşağı gibidir çehrem. Her renk vardır yüzümde. Sarıda hüznü, kırmızıda aşkı, yeşilde dostluğu, mavide umudu, beyazda masumiyeti taşırım. Dört mevsim çiçeklerim solmaz. Kışın kardelenler, yazın güller, baharda papatyalar açar bende. Keder uğursuz bir ıslık gibi çalındığında kulaklarıma, ben umut türküleri çalar söylerim. Mutsuzum derken bile, mutlu ederim benden olanları. Kollarımda öyle bir ilahi güç vardır ki yaradanın bahşettiği, öyle sarmalarım ki kalkan olur kollarım.
Kadınım ben; yüreği her daim naif ve kırılgan. Kadınım ben; emeği tırnaklarıyla kazıyan, teri alnından hiç eksik olmayan. Kadınım ben; çalışkan, elleri toprak kokan. Kadınım ben; sevdikleri için aslan kesilen. Kadınım ben; sevenim, sevilenim, anayım vazgeçilmeyen. Kadınım ben, gücü bileğinde değil, yüreğinde saklı olan. Kadınım ben; saçlarında rüzgar, gözlerinde merhamet taşıyan. Kadınım ben; kaya gibi sert, dağlar aşacak kadar sabırlı olan. Kadınım ben; ağlarken bile gülümseyebilen. Kadınım ben; en çıkmaz sokaklardan bile bir çıkış bulabilen. Kadınım ben; karanlıkları aydınlık eden.
Kadınım ben; ağlatmayın, vurmayın bana. Gözyaşlarım ateş olur, ahım yakar sizi. Kadınım ben; hoş gördüğüm gibi hoş görün beni. Sevdiğim gibi sevin. Örselemeyin ruhumu. Kadınım ben; yaşatın öldürmeyin beni. Kadınım ben; tanrının kutsal saydığı. Kadınım ben, size emanet edilen. Kadınım ben, anayım sevenim sevilenim elleri memleket kokan.