Şiir Defteri

AZ ŞEKERLİ

Yazan: pinokyo
25.05.2015 / 19:10
1089 kez görüntülendi
0 yorum yapıldı
Ne zaman alıştım yalanlara, ne zaman inandım, ne zaman kendimi korumak adına başkalarına söylediğim yalanları bırakıp kendimi kandırdım? Evet, bahanelere sığınırdım. Yalanlarım kalbime değsin isterdim. O zaman inanırdım yalanların gerçek olacağına. Kandırırdım kendimi ama o güne şahit olmayı beklerdim. Yeşeren umutlarım kandırırdı beni, onlar avutur onlar sarılırdı bana. Şimdi onlar da son baharı yaşıyor. Yapraklarını döküp savruluyor oradan oraya.. Ya umut ağacım dayanamazsa şiddetli rüzgarlara. Bir daha yeşermezse yaprakları. O zaman anlamı kalır mı kök saldığım toprağın Renkler gittikçe griye çalıyor. Siyah beyaz hayatımda tek renk kalemimin rengi. Bendeyse mevsim hep kış. Toprağımı sadece gözyaşlarım sularken güneşe hasret gözlerim. Hayatımı tatlandıran tek şeyde tanıdık mavi gözlerin, güneş misali gülüşün. En kötüsü de bu mavinin hayatımdan sadece geçiyor olduğunun farkında olmam. Geçip gidecek. Belki de bitecek ama canımı daha ne kadar yakacak bu şeker tadında ki acı ?
Kapat/(ESC)
Yorum Düzenleme

Yeni Üyeler

  • VEJETARYEN1978
  • Serdar150
  • yunuskivanc
  • Adıyaman
  • Şiirlik

Bağlı Üyeler

  • Şiirlik13:46
Kapat/(ESC)
Tavsiye
Adınız:
Sizin eposta adresiniz:
Alıcının eposta adresi:
Mesajınız:
Doğrulama Kodu:
captcha refresh
Kapat/(ESC)
İletişim
Adınız:
Eposta adresiniz:
Mesajınız:
Doğrulama Kodu:
captcha refresh
Kapat/(ESC)
Rastgele Şiir