Bir gün daha bitti işte yazmaya uzun zamandır vakit
ayırmıyordum…belki de kaçıyordum..bende kalsın
istiyordum…ama artık dayanamıyorum ve yazmaya
başlıyorum.
Hayat öyle karmaşık ki…. Çözmek için bazen geriye
dönmem gerekebiliyor. Geriye döndüğümde de hep güzel
şeyleri hatırlıyorum. Kötü şeylerden
kaçıyorum..unutmak istiyorum..yaşanmamış sayıyorum..
yaşanmışlıkları …geleceğimi etkileyen yaşanmışlıklar,
yanlışlar… başkasına kolay kolay nasihat verdiğim ama
kendime dinletemediğim yeri gelince şaşırıp
afalladığım karmaşıklıklar sinsilesi…bırakmıyor
yakamı.. yazmak beni rahatlatırrr diyerek başlıyorum …
İnsan hayatı film gibiymiş..
Benimkisi öle olmazmış gibi gelirdi.sadece filmlerde
gördüğüm hayatlar olarak izleyeceğimi sanırdım
uzaktan..
Öle olmuyormuş meğer.
İzlediğim filmler hayatın yalnızca görünen kısa kısa
kesitleriymiş.kısa metrajlı filmmiş en uzun izlediğim
film bile..hahhahhayyyy.
Vay be dedirtecek kadar …şaşırtıyor…vay beee
Hayatta hiçbir konuda asla olmaz dememek gerektiğini
öğretiyo hayat.
Yaşarken çevrende yaşanılan olaylara olabildiğince
suskun ve eleştirmeden yaklaşmanın gerekliliğini
öğreniyosun..
Asla kimseyi kınamamak gerektiğini, asla kimseyi
küçümsememek gerektiğini, kimseye gülmemek gerektiğini
çok acı şekillerde öğretti hayat..
Ey hayat ne bu ne buu….
Bu kadar kolay mı bu kadar mı?
Bir teselli ararken çıkmaya çalışırken bataklıklar
içinden…çırpındıkça batmak istemeyişimin çaresizliğini
yaşadınız mı siz….
Yaşamak zor …….yaşatmak zor….
Yaşarken bir yere kadar yalnız yaşıyorsun bir süre
sonra hayat senin hayatın olmaktan çıkıyor… her şeyi
düşünür hale geliyorsun…herkesi düşünüyorsun… çevrende
bulunan sevdiğin insanların zarar görmesini
istemiyorsun…onlara bişey olmasından
korkuyorsun…hayatın iplerini bir an bırakmak
istiyorsun…olmuyor iplerin yapıştığını fark ediyosun
ellerine…başka çareler arıyorsun …bilmediğin çareler
,duymadığın yaşamadığın çareler aklına geliyor…bu da
mı aklıma gelecekti diyorsun bir an..
Vay be dedirtiyor hayat bir kez daha vay beee…
Ama yapacak güç kendinde bulana kadar
bekliyorsun…beklide zamandan bekliyorsun ilaç
olmasını…yarın dünden daha güzel olacak diyerek
geçiyor bugünün…
Derken takvim yapraklarının teker teker bittiğini
görüyorsun bir anda.. işte o zaman anlıyorsun çarenin
yalnız sende olduğunu… zaman sadece yalanmış..yalan
geçirilmiş bir sürü bilinmeyenle…soru işaretleriyle..
şimdilerde tekbeşınalığın ne demek olduğana alışmaya
çalışıyorum..
ne de olsa hayatım yalnız geçecek bundan
sonra.şimdiden alışsam iyi olacak galiba.
gözyaşlarım kendiliğinden akarken dinlediğim her şarkı
yaşadıklarımı hatırlatıyor herdefasındaa ...
bir kez daha titreyerek ağlıyorum geçmişime,
yaşanmışlıklara...
ben kendimden ayrılırken............(senden
vazgeçmenin kendimden vazgeçmek olduğunu bilebile)
diyebildiğim yalnızca elvedaa...
{s:012}