Hiçbirşey hafifletmiyor acımı.Sanki çok keskin bir bıçakla çok derin açılmış bir yara gibi.Bir türlü dikiş tutmayan bir yara.Hiç kapanmayan bir yara .Böyle ince ince devamlı kanayan,her gülüşünde azıcık sızlayan bir yara. Ne gözyaşlarıyla hafifletiyo bu acıyı.Nede uçurum kenarında hıçkırıkla ama GEÇİÇEK . Önce yüzü gözünün önünden silinecek sonrada sesi kulaklarından.Gün geçtikçe yastıgın gözyaşlarından daha az ıslanaca ve belkide yaran daha az kanayacak belkide.