Ne umutlar bağladık, ne hayaller kurduk,
Sonra birden uçup gitti, hiç yoktan kırıldık.
Sahte gülüşler ardında saklı hüzünler,
Gözyaşlarımızla süslendi yollar, izler.
Dünya dedik, kocaman, güzel dedik ona,
Oysa sırtımızda bir yük, bir ağırlık, yana yana.
Elimizden kayıp giden bir serap gibi,
Koştuk peşinden, hep hayale kanıp bir gibi.
Bir güneş doğar, bir gün batar derken,
Ömür dediğin rüzgar gibi eserken,
Kendi kendine sorarsın belki de son kez:
Neydi gerçek olan, sevgi mi yoksa hile mi hep ez?
Yaşadık, sevdik, aldanarak kandık,
Dönüp bakınca geriye hep yalan sandık.
Bu dünya geçici, kalıcı değil asla,
Hakikat yolunda bul kendini,
Daya sırtını Allah'a...
KırıkSaat
30.10.2024 / 01:46