Şiir Defteri / Sizin Köşeniz / Gecenin elleri oldum

Yazardan en yeniler

Akrebe yetişmeye çalışıyor yelkovan.Yirmi üç akrebe beş yelkovan.Yine suskunum,biraz sohbetimi açmışım.Kafamda ufaktan ağrıyor.İnce esip başımın ağrımasına neden olan rüzgar.benim deyimimle.Ayın durumu standart,parlıyor her zaman ki gibi.Sokakta aynı ama yeni minübüse ayar olmadım değil.Battı gözüme biraz,yanımda göz komşusu.Ne alaka pek anlamış değilim.Gerçi umrumda mı diye düşünmem gerekli.Kim olduğunu bilmediğim farklı farklı insanlar,renkli karakterler.Köşede iki duman alıp biraz sarhoşluk dahada fazla pembe sarhoşlukta kendilerine iş kuruyor çalışıyorlar üretiyorlar sonra istifa ediyorlar.Kadere suçu atanların zayıf karakterlileri.Şimdi gidip bir sigara alayım.Sigaram bitmiş bakkal kapanırsa sıkıntı şimdi.Şurada zaten hemen gelirim şuuradan.Bugün bi kitap aldım.Şiir kitabı,bana ait olan değil.Çünkü benim bir kitabım yok.Olmasında zaten.Kitaptaki şiirler hep hapsedilmiş okuyup onları özgür bırakacağım.Yarısını ezbere bildiği bir kitabı kim alır diye düşünmeyin öyle rahatsızlar hâlâ mevcut.Şapkası unutulmuş sözcüklerle vuruluyor limanlar kitapta.Pencereye tıkılmış haramiler gökyüzünden düş çalıyor yine,uzaklardaki ışıklara olta atar gibi.Bir çoğunda durgun bir telaş kalanındada telaşlı duruşlar.Kendimi rahatlatmak için yazmak,okuyanlar umrumda değil ki bende dahil.Sadece okuyup yazarken yeniden iç sesimi tıkadım ve sadece yazdım.Saçma bir şiir kitabı çıkarıp üç beş kuruşun peşinde koşmayacağım.Kendimi alçaltarak en azından.Yazana olmasada yazılanlara saygım var.Büyük adamda olmak istemiyorum yani en azından dıştan büyük adam.Çünkü aslında herkes her zaman bir çocuk.Yalan kalıplara bürünüp onu ben gibi benimsemiyeceğim.Bir kedi bana gelir gibi bana doğru geliyor sonra ortadan kayboluyor,bu konu hakkında bir fikrim yok.Ne yazdığını bilen insan yazamaz,bu tanım basitliğin derinliğinde boğar tanım denen tüm zırvalıkları.Düşüncelerimin cüretkar olduğu sıralar ağzımı şoma açar ben.Kırıcı olmak bir eserdir yaratmaktır yapıcı olmak bana göre değil.Ben Legoları sevmem çocuk.Ben lego parçasını değiştiririm acıtsada doğal olarak artık onun sırtına yükte binmez,böyle işte.Kötüdeki iyilik yayıltan yapım yapılarak değil kırılarak yapıldı kırılgan yapı.Çakmağın çakmayanı kadar insanım şu sıralar.Gecenin ortasında küçük aydınlıklar,ayrı ayrı ve apayrı.Ay dağılıp saçılsa,kırıkları anlatırdı insanların iyiliklerinin nasıl battığını.Pencerenin altında bir duvar boyaları dökülmüş ve bu beni hiç ilgilendirmez.Aşk ki diye başlamayacağım yine bugün,yani bu gece hissedilecek farklı şeyler var.Ses tonundaki asabiyeti muhava eden ruh yansımaları masumiyeti kelepçelemiş.Bu hep böyle..Aşık olanların hepsi sevsin diye terkeldilmiş.Uzaklaştıkça ışıltılar aslı ne olduğu belirsiz bir dünya.Hepsi temiz yanıyor,sadece yanıyor.Hepsi bu kadardı.Peki insanlığın amacı nedir?Hangi biri kim amacında?Bunun cevapları var.Ama her cevap yeni bir soru.Ardından gelinen son nokta konunun yine en sade hali.Cevap sorunun kendisi bu soruyu sormak.Cevap kısır döngüyü farkedip içinden çıkmak.İçinden çıktığın birden boy atacak insan,insan insana ulaşacak.Sonra o döngüyü masanın üzerine bakıp dönüşünü seyretme keyfini çıkaracağız kahvemizi yudumlarken.Ama yinede birazda bir parça onun içinde.Dışında gibi ama yinede içinde.Hepsi saçmalık biraz vakit öldürmeliyim.Sonra öldürdüğüm vakit toplanıp intikamını alınca benden ödeşeceğiz tertemiz olacağız.ya karmaşık ya basit yada zor yada hepsi birden.yada her neyse öyle işte,öylesine öyle.Gecenin elleri oldum o söylüyor ben yazıyorum.

Gecenin elleri oldum

Yazardan en yeniler

En Çok Okunanlar

Yeni Üyeler