Şiir Defteri / Sizin Köşeniz / Ben üşüyorum

Yazardan en yeniler

En büyük hükümleri giyindik üzerimize haliylede bol geldi arttı hep bizden,artçı depremlerin bunaltıcılığı gibi sallar sallar yıkmaz hayat,kırmadık tek insan bırakmazken mutsuz olmak en büyük zanaat,el dem tutar hep gökyüzüne vesilerle,bizim buharımız sıkıcı bizim yoğunluğumuz boğucu,el el tutar çıkarda yukarı,ne el el olur,ne el el olur.yorgunluğun verdiği peşin hükümlerde taksite girdik,faizden çıkmaz ki başımız nefes alalım,nefsi terbiye etmektense eğitimli bir nefis alalım nefis olsun herşey.Üşüyorum kim ısıtır,hangi örtü örter,ne kapatır günahları,acılar mı ?Sabaha uzanan bir düş perdesine uzanmak ve yırtılıp düşmek yere,gece varken gündüzdeki bu karanlık niye ?Dert peşimi bırak uygun ortamda çoğalan bir derdim binim olur,ay beni aydınlatmaz da kinimi açığa vurur.Açılır gökyüzü zayıf noktalarından ayrılan bir kağıt gibi,yeni bir güne geçiştirki keçeli kalemlerin bastırılması sonucu yeni sayfamda taşırım hep eski izleri,eskiyi izlerim göz kapaklarımdaki oynatıcıdan ruhumu takıp,bir bir gidenlerin haddi hesabı yokki bölükler taburlar gibi algılanır,yorgunum samanlıkta saklanan iğne kadar yorgunum,zar zor bulunsamda tutmasını bilmeyene batıyorum.Şimdi biraz daha üşüyorum tüylerimi ürperten soğuk değil yarının getiriceklerinden umutla düşüyorum.gölgeme vuran bir ışık aydınlığının benle bir alakası yok.mimiklerimden soğuğu alıyorum gülüşlerim tutuluyor donuyorum donuklaşıyorum ben üşüyorum

Ben üşüyorum

Yazardan en yeniler

En Çok Okunanlar

Yeni Üyeler