Yaş onbeş hayata atılım
Yavaş yavaş tırmanıyoruz merdivenleri
Bu vicdansız hayata ilk adımlarımızı atıyoruz
Çocukluğu bırakıp gençliğe geçiyoruz
Ama yaşam en güzel bu yaşta yaşanıyor
İnsanın içi kıpır kıpır ediyor
Kendini kaptırmadan geçebilirsen bu adımları
Daha önüne ne adımlar çıkıyor
Yeterki bu adımları doğru bir şekilde aşmalı
Baş belası sivilceler artıyor bu yaşta
Bazen herşey zor geliyor insana
''Keşke çocukluğum hiç bitmemiş olsa''diye
Kendi kendimize söyleniyoruz işte
İnsanların iki yüzü varmış
Geç farkettim ateşin sıcak olduğunu
Su insanı boğar ateş yakarmış
Her doğun günün bir dert olduğunu
İnsan hayata atılınca anlarmış!...
ZEHRA BİRCAN
zehra
12.02.2006 / 19:39
eyvallah mirkan sen öyle diyosan öyle olsun hatalarımızı en kısa zamanda düzeltiriz inşallah cümleten
#6
hüseyin
12.02.2006 / 22:01
Kelimeler küçük birer mürekkep damlasıdır.
Çiğ gibi bir fikrin üstüne düşüp milyonlaca
insanı düşündürürler
#7
poet2626
19.02.2006 / 19:47
bana da ilk başlıktran yaş otuz beş i anımsattı ama ne yalan söyleyim ebnim de hoşuma gitti.
22 yaşında 3 kitaplı yazardan sevgilerle...
www.dizelerin.efendisi.com
zehra
12.02.2006 / 19:39
hüseyin
12.02.2006 / 22:01
poet2626
19.02.2006 / 19:47