kaptan
yalnızım gayri şu dünyada
hep ağlamaklı bu yüreğim
bir şeyler engel oluyor işte kaptan hayatıma anla beni
günümün güneşi solgun
gecemin yıldızı yorgun
anlatamıyorum derdimi
hayat bana biraz dargın
gözüm yaşlı bakıyorum pencereden
zaman bana kızgın
ah şu kader
neye uğratsana beni baksana kaptan
dünyada tek başıma bıraktı
gülüyorum yalandan
dost bakmıyor bana yakından
ateşler yanıyor içimde cayır cayır
sönfürenim yok kül olup gidiyorum edebiyen
umut dedikleri yok gayri
şiir yazıyorum da
sonu hep nefretle bitiyor be kaptan
elimi tutan olmuyor
gözüme bakıp da dermanın bende denmiyor
söylesene kaptan seninde dost bildiğin martılar buruk mu? ötüyor limanın da
mavi dalgalar savuruyor mu? bedenini
kendi ellerinle ördüğün ağlar balıkların yerine kaderine mi? bağlanıyor
kıyılarına vurmuyor mu? dermanın
derdime değil de kaptan
derdimi anlatamıyorum ona ağlıyorum biliyor musun?
adı üstünde kaptan
yalan dünya bu
derdini verip de aratan dünya
ne işe yarar çabalamak
kaybettikten sonra birşeyleri
ömür gitti sonunda be kaptan
ağlamak neye yarar
gözyaşını sinlen olmadıktan sonra
sevdalanmak neye yarar kaptan
fermanını bulamadıktan sonra
yasemin kadıoglu
bilgisayarım
18.06.2007 / 18:11
yaşamak çok güzel kaybettikleride kazandıkları da olur insanın hadi biraz gülümse sevgili yasemin{s:027}
bilgisayarım
18.06.2007 / 18:11