Tutunacak tek bir dal bırakmadın
Sayende rotam da, yönüm de şaştı
İnsan içine çıkacak yüz bırakmadın
Sonunda sana olan sabrım da taştı
Sen her şeyi göründüğü gibi mi sanırsın
Dön de baksana, senden bana ne kaldı
Yaptıklarını yanına kar mı sayarsın
Birgün tersine döner o feleğin çarkı
Ne de kolay kırp geçtin, hiç düşünmeden
Rotam tekrar sana mı döner sandın
Seni seviyorum sözü çıkmadı bir kez dilinden
Bu gönül hep sana hep sana mı tapar sandın
Ne gururum kaldı artık yerlere serilecek
Ne güçüm kaldı, cazını, nazını çekecek
Ne sabrım kaldı, dağları delecek
Ne de sözüm kaldı sana ‘gel’ diyecek
Fıratın-Hüznü
12.09.2007 / 00:21
dibe vurmadan yüzme öğrenilmiyor, yıkılmadan da yapılma olmuyor. depremden sonra imar edilen kentler daha modern, daha yaşanılası oluyor. olaya bir de bu açıdan bakabilirsiniz. hiç kimse vazgeçilmez değildir. insanlığı sevmeye bakalım. bir insana bağımlılık, aitlik de günümüzde bi nevi ilkellik. sözüm size değil. prensipler üzerinden konuştum. şiir güzel olmuş. kaleminize sağlık. {s:026}
#1
kurcenli
12.09.2007 / 00:43
çapraz kafiye serbest bir stil olmuş şayet bir de heceli olsa idi çok daha muhteşem olacaktı tebriklerim şaireme.{s:029}{s:036}{s:026}
#2
umutmelegim
12.09.2007 / 00:47
birde hecelisini yaparaz kurcenli dert etme...{s:032}
yorumun için tşk..... sevgiler
#3
yaren
12.09.2007 / 10:57
güzelll{s:029}{s:030}{s:036}sana bundan 10 taneyıldız{s:023}sevdim bu şiiri{s:015} Düzenleme:12.09.2007 / 10:57
Fıratın-Hüznü
12.09.2007 / 00:21
kurcenli
12.09.2007 / 00:43
umutmelegim
12.09.2007 / 00:47
yaren
12.09.2007 / 10:57
Düzenleme:12.09.2007 / 10:57