MELİSA -2
Sen bu şehirden gittin gideli
Gör bak ne hâllere düştüm Melisa
Kayan bir yıldız gibi
Harap ettim kendimi
Dillere düştüm Melisa
Sen gittin
Hüzün kesildi geceler
Zaman durdu
Sen gittin
Ayaklarımdan öte gönlüm yoruldu
Baharsız çiçeksiz kaldım
Aşka firardayım Melisa
Oysa bir deli tay gibiydi gönlüm, bilirsin
Ben yorulmazdım zaman yorulsa
Coşkun ırmaklar akardı içimden her daim
Durmazdı asla
Kementler vurulsa
Sen gittin
Yorgun ve yitik düştüm
Çıkmaz sokaklardayım Melisa
Boşlukta savrulur gibi
Sarhoş rüzgârlara bıraktım kendimi
Her akşam bir başka mekân
Her sabah bir başka yerdeyim
Ya karanlık, kuytu köşelerde
Ya köhne viranelerdeyim
Ben bile tanımaz oldum kendimi
Sonsuz kederlerdeyim Melisa
Sen bu şehirden gittin gideli
Kırbaçlar şaklıyor üstümde geceleri
Önce derin bir uğultu
Sonra bitmeyen çığlık
Tamtamlar çalınır başımda
Terler boşalır ılık ılık
Karabasan gecelerdeyim Melisa
Sanki sabahlar olmayacak bir daha
Sanki güneş doğmayacak yeniden
Sanki vurdular beni gittiğin akşam
Kurşunlar yedim bin yerimden
Gittiğin günden beri
Böyle anlamsız, böyle garip
Korkular içindeyim Melisa
Öyle pes etmezdim kolay kolay
Yıkılmazdım amma
Ah bu gitmelerin olmasa
Aaah, bu gitmelerin olmasa
Melisa, Melisa