Gozlerin turna mavisiydi gokyuzune kustu niye o
On iki yil on iki cenre her atese dustugumde yetisirdi imdat diye
Ellerin en guzel irmaklari akardi
Zaman diye umut diye hasret diye seni bildim
Acilara duvar olsa insan sigamazmus kendine
Sensizlik memleket degil bir ad bul da koy bu sehre