BIR ANNENIN SABAHI
Ogul sordu annesine
nasilsin anne
Anne ici acisada
iyi olmasada
yilgin ve yorgunca
iyiyim oglum dedi
ogul tebessüm etti.
farkinda degildi belki
firtinalar kopuyordu
annesinin dünyasinda.
kimi zaman hayatina
son vermek istiyordu
Öylesineki anlamini yitirmisti
her sey onun icin
bir tek cocuklari anneye
sevgiyi aci bir sekilde hisettirebiliyordu.
ne onlari okula yolcu ettirebiliyordu
nede okul dönüsü
cocuklarina yemek yapabiliyordu.
yilgin ve yorgundu
olmak isteyipte olamadigi
ve yasayamadigi
yiginca sey vardi hafizasinda
ya bunun suclulugu
yada hayatin anlamsizligi
onu umutsuz kilmisti.
bir seylerin ters gittigini biliyordu.
doktorlar anneye
depresyon gecirdiklerini söylemislerdi.
hafizasindan silemedigi gecmisi
ona pahaliya malolmustu.
cirpiniyordu durmadan
herkese iyi görünmek icin
en cokta ogluna
cünkü her gün sabah olacakti
ve oglu hep soracakti
NASILSIN ANNE.