Şiir Defteri / Sizin Köşeniz / ANNEME MEKTUP

ANNEME MEKTUP

Yazan: sevket
05.02.2006 / 17:17

669 kez görüntülendi
1 yorum yapıldı

Takip et @sdefteri

ANNEME MEKTUP “Unutuyorum artık” diyorsun canım annem; tütün yapardık eskiden, irili ufaklı yedi çocuk, ne bulursak yerdik. akşamları semizotundan yemek pişirir, içine iki de yumurta kırardın. sevmesek de yumurtanın hatırına yemeye çalışırdık. babamın getirdiği iki kilo armutu sayarak bize paylaştırır, “ben yedim” derdin, yemediğin halde. annelik, bu mu anne… şehre temiz göndereyim diye kırık leğende banyo yaptırırdın pazar günleri, sabunla ara sıra başımıza vururdun, deli ederdik seni. haftada bir, çeyrek ekmek içi köfte yerdik, dut ağaçlarının altında, on beş kuruşa. semizotu yemeğinden intikam alırdık. paramız kalırsa da sinemaya gider, malkoçoğlu filmleri seyrederdik. gördüğümüz döğüş sahnelerini, mahallede uygulardık tahta kılıçlarla… tarlamız mezarlıkla komşu idi, ara sıra bu dünyadan kurtulanları getirirlerdi. ölenin kim olduğunu öğrenmek için, mezarlığa koşardık demir paralar dağıtılırdı hayrına. köfte ekmek parası çıktı diye ayaklarımız yere değmezdi sevinçten. her gün birisi ölse diye, dualar ederdik çocuk diliyle… eskiye ait bir şey kalmadı be annem… şimdi bir günde dört mevsimi yaşıyoruz, hangi mevsimdeyiz, bilmiyoruz. kışın ortasında domatesi alıyoruz da, tadını alamıyoruz, saman gibi. insanlar desen bir âlem oldu, hormonlu yedikçe, hormonlaşıyorlar. hani daha önce söylemiştim ya, insanlar dahil her şey mevsimsiz yetişiyor şimdi, tatsız ve kimliksiz. keşke hep birlikte el ele verip, zamanınızdaki tüm saatleri durdursaydık. olmaz mıydı sanki anne…

Fıratın-Hüznü

06.02.2006 / 17:39

Güzel...

En Çok Okunanlar

Yeni Üyeler

mhrmkaya
VEJETARYEN1978
Serdar150
yunuskivanc
Adıyaman

Kapat/(ESC)

Rastgele Şiir