Şiir Defteri / Sizin Köşeniz / Zaman ve Tersi

Yazardan en yeniler

Ateş bacayı sarınca, içimi bastı bir duman İçinde boğulduğum sanki koca bir umman İmkânı yok kör olsam da ben gözümü yummam Kulaklarımı sağır etse şeytan, yinede duymam Karıncalar kararında varlığına yararında İnsanoğlu her anında, bir başka kapıda Ele düşmesini beklediği belki üç beş lira Elinde cep telefonu ama ödeyemez kira Aklı fikri zinada; şimdi elle diller duada Rahat yok bu dünyada, her an herkes rüyada Nefsiyle çatışmada, kendiyle atışmada Ateşler yatışmadayken akıllar tutuşmada Tut! Tut elimi bırakma, kazı, kopsa tırnakta Aşkın doruk noktası yok, şevki yukarı çıkmakta Zaman geçer bıktıkça, gençliğini yıktıkça Vakti ölümü kurdukça, susmaz için sustukça Çakıldı çakmak çakmak bakışlar kül oldu gün Güneş ferman eyledi yirmi dört vakte hüzün Yıllar gün günler ay aylar saat, saat dakika Akrep yerinde saydıkça yelkovan çıldırmakta Geceyle gündüz arası voltasında gözlerim Karanlığı gözledikçe kör olmayı istedim Aynı renkti aynı doku, görmemek daha iyi Yüzünü sildikçe ölümün, dışa vurdu kiri İnsan ömrü emsali yeri düşen yaprak gibi Dallarını tutan melek, beklemekte kıyameti Verdi süre alameti, ne beklersin kerameti Kopan koptu gitti, hayat denen masal bitti Şu an taşıyorum, omuzlarımda dünya Kim demişse doğru, öküzün boynuzunda Rabbim için bir hiçti, içindekiler haricinde Malı mülkü çekip gitti, fakirinde tacirinde Giden zaman gelene lanetler okuttu Dudağında donuk bir isimdi belki unuttu Yuttu çoğu zaman, zamansız takvimleri Gördüm karanlığında boğulduğum denizleri Buzlar ateş, ateş güneşe döndü yüzünü Yüzü gülümsedikçe içini yaktı hüznü Bırakıldı yüz üstü, düşman bataklığında Çabaladıkça kurtulmaya gittikçe batmakta Güneş ortaya çıkınca, karanlığı pusuda Zaman kendi katili, bıçağı gırtlağında Hayat denen ekmeğin tadı da yok tuzu da Ne söylemek istersin, kasapta öldü kuzuda Ezan ne zaman okunsa köpekler ulumakta Zannederdim onlar öyle Rabbin sesini duymakta İnsanları yeryüzünde görmüştüm kıyamda Ağlamaktan geçtim gittim, kaldı rüyada Evliyalar evlendi boşanmışken ölümden Her gün bir mektuptur şiir benim son günümden Bedenim çekip giderken dile düşen adımla Beni terk etse de o, hayal aynı kadınla Tattım tadında bıraktığım aşk şerbeti Nefsim nefes kesti, kırıldı testi, döküldü şarap Haram halim, dişlerim dökülmekte Gözlerimi çaktığım beton, semayla sevişmekte Ben nereye baksam seni görürüm naklen Aklen değil bu metafiziktir tamamen Halen beni sevdiğinden eminken ben Nefretleri etmen gücüme gitmiyor zaten Ey Rabbin yarattığı utanmasız iki şey Bir kadın biri adam, biri günah biri yalan Yalanlara inanmakla geçerken zaman En mutlu insanlar, hep kendini kandıran Nadasa terk edilmiş topraklar gibi tehlikede Bir yılında sevinçliyken iki yılında üzüntüde Köklerim toprağından inzivaya çekilmekte Ağaçlarım devrilmekte, ölülerim dirilmekte Kalıp senle olmak istesem, gitmem gerekir Anlamadığım tek şeydir, göremedim de epeydir Öldü deseler inanmam, ebedi varsın Ben rüzgara fısıldasam, ondan iyi duyarsın Peş peşe çekip gitti karanlığında gölgeler Feth edildi teker teker kalbimdeki bölgeler Biri içeri girer, demeden orda kimse var mı? Onunki de laf işte, gözler beni arardı Biraz katil biraz masum biraz cahil biraz alim Her şeyin ortasında kalakalmış haldeyim Halden hale geçmekte, seçenekler seçmekte Biraz bekle ne olur, henüz bitmekte
Düzenleme:22.05.2008 / 22:09

Zaman ve Tersi

Yazardan en yeniler

kayra_zamres

bilgisayarım

En Çok Okunanlar

Yeni Üyeler