Zail
bir kaç cümlenin asılsız tarifiydi gece
ölüm Allahın armağanıydı, benimse yastığım
aynada kendime karşı bir poz alırdım
ve kendimle dövüşmeden kalırdım nefes nefese
belki bir bahardım sonbaharın kucağında öylece
yağmurun ıslatmadığı bir pencerenin önünde
gece on ikide ölümle raks ediyordum öylece
bir ben vardım birde hayalindi o gece
kalın bir buzdan yorgan örter üstüne ayaz
ve dönemez kalırsın orda, en çokta ayakların buz keser
sen camları kapatıp çekersin perdeleri
rüzgar azarda, odanın içinde eser
saçların tel tel düşer önüne, her gün tane tane
bir gün bakarsın parlak bir zemin tepende
bir gün yakarsın ateşi içinde, itfayeye haber vermeden
cinayetler işlenir gönlünde, polise söylemekten korkarsın
sen asılsız bir yağmurun kanıtsız bir damlasısın
tam şu anki satırın baş ucunda
ölüm açmış kucağını bekliyor anne merhametiyle
dolan sarıl üşüme gel hakkın hikmetine
yine elleri arkasında dolanıyordu sokakta gök yüzü
yüzünden dökülüyordu yıldızlar
elleri cebinde donuyordu yeryüzü
ve söylenir dururdu kendi kendine çığlıklar
ve darılıyordu geceye yalnızlıklar
sabah yine sessizdi ilk ışıklar
Yalnız gezen bir heceye emanet bu şarkılar
ismin dört harf aklımda, dört yanımda kağıtlar
bir başına satırlar, yatırsın bedenimi ivedi ruhlar
yağmur yağsın gitsin bulaşıcı gururlar
güneş uykusunu alamamıştı yine
geceden kalmaydı zati, sarhoş
ne nefesi yetebildi yarına, nede ısıtabildi
damla damla damlıyordu karanlık şehrin kerhanelerine
ve insanın ne zevklenebileceği bir vakitti o vakit
teninden çalıyordu tüm kokunu o el değmemiş zaman
elin değince bakireliği kaybolan
savaş sonrası hüzünlü bir yüzden ter misal damlayan kan
içini yakan, seni senden koparıp atan
içindeki binlerce ölü arasında yüzbinlerce uyanan
ne rakamların mantığı erdi bu işe nede kainatın
parmaklarım yazamaz hale gelene dek yazacağım sandım
nasıl olbilirdiki asıl, asıl nedir gerçek nedir,
kim tarafından yazılır
yazılırda yazanı bilmesi kolay
peki ben benden gidince benle kim kalır.
herneyse;
tabutumun yine yanı başında yalnızlık
karanlığın içinde korkak bir aydınlık...
Cennetten kovulmuş melekler kol gezerdi meyhanede
Belki kendini çok aşağıladın o kerhanede
Ne olursa olsun hazzının kurbanıydın
kimi zaman azla yetinemeyen bir kurttun belkide
Henüz yazmadığın bir şiiri bir düşün şimdi
En güzel sözler orda baki değilmi.
Şimdi sus. paronayak katil. suç benimmi...
selametnur
02.01.2007 / 16:12
Dünya hayatın geçiciliği gözümüzü perde olur kapatır ve rüyaya daldırır uyandığımız vakitte sonumuzu tahmin ederiz,,,değerli kardeşim yüreğin yağmur olup aktı dilerim semaların hiç susmaz,,,{s:026}{s:030}{s:036}
selametnur
02.01.2007 / 16:12