Ölüm bu kadarmı yakışır bir insana
Sarmışlar bedenini yağmur bulutlarıyla
Sanki daha önce hiç yaşamamışsın
Yaşayan tek ölüsün, ölümün parmak uçarında
Makyajın mıhlanmış yüzüne
Akan soğuk kanın ateşimi dindirmeye yetti bile
Ölüm bu kadar güzelse yüzünde
Demekki yaşamak gereksiz bir vesvese
Seni yazmaktan yerinden parmaklarım kopar
Bu yap boz hayatı yapayım derken bozdum
Çöz beni...
ver bu sana olan aşkın şifresini
Bende bu gün güncelleneyim varlığınla
Tek başına dolup taşıyorsun boş sokaklara
Bense uzaktan bir yabancı gibi hissederken kendimi
Allah'ım inşalah beni seviyordur diye yalvarırken
En hayırlısı sendin benim için
Hayırlısı olsun dileğiylen...
Sen bir anlıktın!
Bende gördüm bende vardım
Bir andım!
Demekki varlığımla varım
Yokluğumun varlığına müşteki
Sandım ki
Sandıklarımda gerçek olabilir
Sandımki
Aklımın sandığından bir an sen çıkabilir
Derdimki
Benim derdim bana yeter
Gittinki gidişin
Gelişine bedel...
Düzenleme:20.07.2007 / 23:19
bilgisayarım
21.07.2007 / 00:45
sevgili rapoet gene ölümü işlemişsin dostum ama güzel bir şiiir ve de çok anlamlı kal sağlıcakla{s:027}
#1
kayra_zamres
21.07.2007 / 13:00
bazen devrimi yad ederdik
bu ceset diyarında
mezarım sen kokardı
güllerim soluk
tarihim yalandı
rapoett harikasın arkadaşm..
#2
ayşe
21.07.2007 / 16:59
bence ölmek ne zaman güzel bilirmisin yaradanın tam kulu olup ona aşık olmaksadece onu düşünüp unu yaşamak ve ona kavuşmak işte ölüm o zaman güzel olmalı ne dersin hoşça kal
#3
rapoet
22.07.2007 / 02:19
Ayşe; Azraile gülmek için bir dudak saklamak bununda tek çaresi alnını seccadede parçalamaktır. Dediğin gibi.
bilgisayarım
21.07.2007 / 00:45
kayra_zamres
21.07.2007 / 13:00
ayşe
21.07.2007 / 16:59
rapoet
22.07.2007 / 02:19