Şimdi şu arşa uzatıp ellerimi
Yıldızları göğe çakışımı izle
Günahlarımdan paha biçerek
Yerin dibine çıkışımı izle
Hayat denilen boynumdaki ip
Sallıyor ayaklarımı boşluğa doğru
Karanlığın kokusu secdeme sinip
Secde ediyorum körlüğe doğru
Galiba yaşıyorum anne
Sorsalar son isteğin ne
Birkez ölmek isterdim
Geri dönmek olmasa...
Artık uzanmayacak ellerim
Mechul bir kağıda doğru
ve ben bedenimi teslim edip
Terkedeceğim yorgunluğu
Yok anne eceldir bu hayat
Boşuna bir ölüm bekleme
Baksana ekmekleri bile bayat
Oturmuşlar hepsi mideme
Ki ben boş kafiyeler peşinde
Rahmet dilenir dururum
Göle maya çalmak gibi
Belki de tuttururum.
Düzenleme:20.06.2008 / 20:33
Fıratın-Hüznü
20.06.2008 / 23:10
Fakat sözle oluyor, iyi de oluyor köze en yakın sözdür çünkü. :(
#1
rapoet
20.06.2008 / 23:45
üstad artık her sözünde bir nükte arar oldum istemeden tebessüm eyliyorum helal et hakkını seviyorum yorumlarını :)
#2
yaren
21.06.2008 / 10:53
belki de...benim de ümidim o mayada...sözle olmuyor evet ama sözsüz de olmuyor baksana...şiirinde gene kendimi buldum,başarılısın yani yine:)eyvallah kardeşim...selametlee!!!
Fıratın-Hüznü
20.06.2008 / 23:10
rapoet
20.06.2008 / 23:45
yaren
21.06.2008 / 10:53