Verdin sırrımı İlahi bu niyazlara
Vallahi utandım gözyaşlarıma
Bugünde günaha girersem diye
Susup kaldım kendi nefsime
Binlerce tevbeyi yemini billahla
Nefsimi vurdum, tuttuğum silahla
Ne yaparım bilmem ben bu günahla
Susup kaldım kendi nefsime
Ey İlahi, tuttum herşeyden öte
Aklımı, kalbimi, dilimi ettim köle
Yine karıştı şeytanlar işe
Susup kaldım kendi nefsime
Herşey birşey dedim, cehalet hiç
Taştan ayıklanır artık pirinç
Yine içimden deyince "BENCE"
Susup kaldım kendi nefsime
Yapmadığım ameli dayattım kimisine
Fikir bile danıştım, cahilin kendisine
Dönüpte bakamadım, iblisin hissesine
Susup kaldım Ya Rab kendi nefsime
Bilmedim bir gün bir olduğunu
Herşeyin her an son bulduğunu
Kaybettiklerimin elimde durduğunu
Donup kaldım kendi nefsime
Ey nefis, sen ki ne iblis ne bir ben
Karşıma çıkıyorsun nereye dönsem
Sende uzak kaldığımı dahi düşünsem
Ağladım, kandım, kendi nefsime
Ne varsa verdim benden fakire
Ne zaman korksam, döndüm zikire
Kuran varken, vardım fikire
Susup kaldım kendi nefsime
Nedendir bilmiyorum bu boğuşmaca
Bir Yunus gibi boğulmadan suda
Aylarca, yıllarca ben susuz kaldım
Yine de susup kaldım kendi nefsime
Eğer dinleseydi o da kendini
Söyleyseydi bana benim derdimi
Çevirirdim Hakk'a kendini
Yine de nefsim susupta kaldın
Sonunda sende yandın, bende yandım...
Düzenleme:23.04.2009 / 15:54
isimsiz_
23.04.2009 / 16:14
sevgilii arkadaşım iki şiirinde çok güzel olmuş ... nefsine karşı galip gelmen dileğiyle saygılarımla...
#1
deni03_03
27.04.2009 / 13:09
Abicim yine çok güzel yazmışsınız.. sizin şiirlerinizi okudukça şiire olan sevgim artıyor benim sizin gibi yazmam mümkün değil ama... Başarılar....{s:008}
isimsiz_
23.04.2009 / 16:14
deni03_03
27.04.2009 / 13:09
rapoet
30.04.2009 / 20:18