Şiir Defteri / Sizin Köşeniz / Lirikal Grave

Yazardan en yeniler

Lirikal Grave - Boş Sokak Verse 1 gözlerim etrafa bakınmaktan bıkkın bırak kapansın gece karaladığım şiirleri mezar başında yazardım sokak lambaları ve çam ağaçları içindeki yatan bedenlerle her gün bir fatihayla kendimden kaçardım. Ben böyle yaşardım. bu yolda elimi kolumu tutan yoktu yolumu saptıran çoktu lakin ben gözleri hırçın kendi halinde sakin giderdim güderdim bu kervanı bulamadım derdime dermanı, melek oldu içimde şeytanı, şimdi lirikal sar kendi yaranı. karala bu şiiri sende yarala beni, arama beni aramadınki hiçbir zaman zati saatlerim aktı gitti okyanuslarımdan kum misali seyretti gözlerim, bu şairi bir nevi kendini kandırdım belki, bir nebi rüyalarımda sevgili aynı sen gibi gönlümü su serperdi, ama aynı sen gibi bir gün terkedip gitmedi beni bu gönlü saldım delik kayıklarıyla açıklara, bakmadım yaptığım ayıplarımdaki kayıplara en büyük kayıp sendin aslında, aslımda hep bir ölü yatardı tek kişilik yataklarımda sol kolum yolunda sağ yanım ağlamaklı her adımda, tadın damklarımı yakmakta güne göz yaşı sunan bu şair günlüğü kapatmakta, bir ömür akıp giderken, gözleri kapalı semaya bakmakta nasıl görünür halim derdime dermanı yolla Rabbim, değilki benim senden istemek haddim diledim oldu kimi zaman soldu bahçemdeki çiçeklerim, kendimi biledim ve tüm duygularımı eledim ikibin üç senesi belki ilk defa geçmişe güldüm, keşkeleri ilk defa kalbimde toplayıp böldüm bu gün ömrümde belki son belki ilk günüm, belki ölüm kurtuluştur biter defterdeki ünüm Nakarat; dünümü, ölümü, günümü, hayal edemedim senle gelip sensiz bu yolu gittim. ardımda göz yaşıydı, içinde yıkıldı şehirlerim. yer altı hazinesinde, bir başıma terkedilmişim. Verse 2 kördü belki gözlerim sadece seni gördü öyle döndü hayata gerçeğim bir gün alıp başımı yollara gideceğim, ve belki hiçbir anıyı hatırlamıyacak zihnim bir tek bildiğim vardı sende bilirsin seni hep seveceğim, kendimi katledip mezarımıda kendi ellerimle eşeceğim. her şiirimde öldüm ruh oldum kendimi çağırdım, korktum bir anda uyandım her sayfada adını yazmaktan bıktım, defter karaleri müebbet hapsim oldu, yaşlandım. dön yüzünü göreyim, güneşsiz soldu sarardı bu ihtiyarın yüzü elimi yüzümü gözümü senle guslettim, ölümü, gidişi, vedayı, senle hissettim. rüzgarlarla sevişmeye bıraktım bu kalbi en derin sevgi sarhoş etti saki biri bitmeden diğerini doldurdu iç dedi, bu acı neden sürekli ( bilmiyorum ) bu elim kolum sana karşı kilitli, dileklerim dilime kelepçelendi sanki sokak ortasında seni bekledi aşkı dilendi. herkes bilirdi sana olan hasreti, kaldırın topraklarına artık bu ceseti çekemedim bu hayata reseti her gün aynı gün aynı senaryo aynı bölüm sil gözümün yaşını kırmızı gül yapraklarıylada, gül koksun yüzüm. her aşkın sonunu hazırlamış hüzün, güzün ortasında solmuş yazım, kenarları yakılmış defter yapraklarıyla aydınlanırdı önüm, güle güle sana senindir ömrüm. Nakarat; dünümü, ölümü, günümü, hayal edemedim senle gelip sensiz bu yolu gittim. ardımda göz yaşıydı, içinde yıkıldı şehirlerim. yer altı hazinesinde, bir başıma terkedilmişim.

Lirikal Grave - Boş Sokak

Yazardan en yeniler

ziyaRET

En Çok Okunanlar

Yeni Üyeler