Hep gölgeler yüzünden
Karanlıktır bu sema
Tenime işli bir kadın
Oda, odamda masiva
Tadım kaçtığında
Tadın damakta kaldığında
Ölümü yastık altına zula
Seni sevmek, para pula
Adım çıksa kara kula
Düşsem bende karakola
Bunu diyenler Drakula
Borç bilmiştim karanlığa
Bütün yalnızlıkları
Ve işin zahirinde kaldı
Ahir vakte dair durdu nabzı
Haddime düşmezdi belki
Göğün çıtası düştü gitti
Kıblesidir bir vuslat
Hicrana bir sesleniş
Ölümü öldürmekle
Başlıyormuş diriliş
Serzenişte kalmışım
Tüylerimde ürperiş
Didişmişim çocuklarla
Çocuk mu kaldım. Ne iş?
Bir bitiştir belki de
Her sona bir başlangıç
Kanatlarını kanatıyor
Göğe vuran kırlangıç
Ve kıçımız da ki dertle
Kaldık böyle münferit
Hep kalbime bastığım
Yıllanmış bir izmarit
Rab’in açtığı kapıya
Kim vurabilir kilit
Rüyalarda mıhlanır
Vahiy saklı bir kibrit
Aklı ateşe verebilir
Nasıl olsa samanla
Dolu bir zihin paftası
Çalkalanıyor zanla
İşte o anda biri
Kapıyı tık tıklıyor
Sanki çerçöpten evim
Baş üstüne yıkılıyor
Bıkmaktan da bıkılıyor
Ne garip bir haykırış
Adam gibi haykırış
Tutuyorum bir alkış
Şerefsizler şerefine...
ayşe
17.07.2008 / 14:29
neyse bu şiir birazcık kısalmış
ben imtihanını çok merak ediyorum bu yıl nerede okuyacaksın
diye inşallah bir yerleri tutturursun istikbalin buna bağlı sanırım
güzel günlere güzel şiirlere
{s:026}{s:026}{s:015}
ayşe
17.07.2008 / 14:29