Şiir Defteri / Sizin Köşeniz / İstanbul

Yazardan en yeniler

Bambaşka bir kadınsın sen İstanbul Saçları dağılmış, göğüsleri yerlerde Kaç kişi dokundu benzersiz vücuduna Kaç şairin pervasızca oturdun kucağına Ellerin duada ve en büyük günahtasın Allah için ağlarsın, nefsin için satarsın İki yüzün var tıpkı bizim insanlar gibi Onlarda konulduğu kapta alıyor şeklini Bir gün başında türban başka bir gün üryan Dünya yıkılıyor ve senle değişiyor dünyam Kerhanelerde tek bakiresin kıymete binen Bir kucaktan inip diğer kucağa binen Yüzünü asma İstanbul, boynunu bükme Geçecek bu günler, geçecek elbet Ben hiçbir şey olmamış gibi tutup ellerini Nasılsın sevgilim diyeceğim o gün Nerene âşık olmadım ki Kadınların, evliyaların, toprağın, suyun... Çekip gitti şimdi eski kokun Nasıl koynuma alacağım şimdi Bir fahişeye der gibi mi? Soyun! Sanırım hiçbir şey olmayacak eskisi gibi Gözükmeyecek sende denizimin dibi Eski derinliğini kaybetmiş bir şairsin Şiir yazmaya korkuyorsundur şimdi Rüzgârınla dağıtırdın bütün saçlarımı Güneşe veda ederken çatardın kaşlarını Şimdi gelip eskisi gibi olamaz mı desen Eskisi gibi oldun diyeceğim... Yüzünden düşen bin parçadan biri benim Soyunmadan görmeliyim güzelliğini sevgilim Erişilmez olmalısın, dokunamamalıyım yüzüne Seni görmesem bile, çarpmalısın gözüme Hep bir kadın gibi, soyunmayı bekleyen Ben bir ihtiyar tipi, kalbi her an tekleyen Gözlerim kapalı dinlemeye korkarım seni Çalarlar, çalsınlar, ben bir kemik bir deri Sokakların, gökyüzün, ölene dek ölümsüz Bana varırdın istesem, ama gönülsüz Zorla güzellik olmasaydı, zorla çirkin olurdum Geceyi seversin diye, yıldızları vururdum Dedim ya İstanbul sensin o kız Sana gelirken hesapla yol çarpı hız Sınırsız zevklere tabiyim, acizim aciz Bundan sonra her gün edeceğim taciz Öyle yüzüme baktın yüzüm gözünde kayıp Ayıp olur diye çevirdim sağa sola Sana bakmıyor gibi, sanki yok muşun gibi Dertlerime dert katıp yedim bitirdim kendimi Kabuğunu soydum senin, çöpte şimdi gerçeğin İçini yedim bitirdim, içimi yiyip bitirmişim Sen benmişsin, benzersiz o memleket Pardon böyle aptalca kendime mi ettim hakaret Neyse şairin kafayı buldu kafayı çekmeden Ölümü getir artık söylemeden, alt çekmeceden Can çekişmeden, bir bedeni parçalara böl Kaç şairin katilisin, yedi âlem bellesin Ezan sesini duydum kafamı duvarlara vurdum Artık sen sus ne olur onlar konuşsun Bir ucundan alev alıp tutuşsun bu kalbim Varmalıyım Menzile, tez elden sağ salim Geçti salı çarşamba perşembe cuma Çıkacağım diye, korkuyorum yarına Ya yarın sen olursan, gelip beni bulursan Seni deli gibi arasam, kaç benden İstanbul Şimdilerde kim oldun veya hangi biri Şimdi seni bulup kaybetmezsem kendimi Rabbimi gözle görüp terk etmezsem haddimi Bir şey olacağı yok tekrar devam, tekrar devam...
Düzenleme:21.05.2008 / 21:15

bilgisayarım

21.05.2008 / 19:49

sevgili oğuz gerçekten süper bir şiir olmuş herşey gönlünce olsun hayırlı akşamlar{s:015}{s:027}{s:029}{s:030}{s:032}{s:034}

ayşe

21.05.2008 / 19:51

eski ıstanbula duyulan özlem bence nerede eski ıstanbul nerede sandal gezileri boğazbile taş yığını hani ormanlar emirganı aşıyanı hani taşı toprağı altın olan ıstanbul yinede güzel boğazlar dünyanın gözünü kamaştırıyor bana yazdığın yorumlara çok teşekkür edrim hele nazımdan haber verdinya mutlu oldum merak etmiştik selamlarımı iletirsen sevinirim {s:026}{s:026}{s:015}

rapoet

21.05.2008 / 19:52

Bende görsem ileteceğim inşallah banada Emine söyledi :)

21.05.2008 / 20:01

kemaist diğilim demişsin oysa ben atatürk hayranıyım keşke onun gibi biri çıka gelse bu milletin ihtiyacı var öyle birine sevgiler {s:026}{s:026}{s:015}

21.05.2008 / 20:12

herkesin bir bildiği vardır elbet...

İstanbul

Yazardan en yeniler

bilgisayarım

ayşe

rapoet

ayşe

rapoet

En Çok Okunanlar

Yeni Üyeler