biryere doğru kanat çırpar gibiyim
ama nereye belli değil
ne yer ne içer derdinde hiç değilim
gittiğim yerde bir kadının
pembe dudakları beklemiyor beni
yakınlaştıkça uzaklaşıyorum tenimden
ve bilki bu bir irtihal değil
götürüyor beni, batırıyor, çıkarıyor
okyanusun en derininden
beynimin dört bir yanına oturmuşlar
ve delirmemi bekliyorlar sanki
göz kapaklarım göz tokuluğuna işçi
her nedense müstakil bırakıyor kendini
adı anılmaz bir şair
bir şairki bütün şiirlerinde
bir fahişeye sesleniş
neyse genişliyorum gittikçe
uzaklaştıkça görünüyor bitiş
bir ben var içimde bir ben değil
bir başka ben bir başka benin peşinde
birileri ölüyor ama o ben değil
herkes içimde kendi cinayetinde
birisi var ama kadın değil
o benim hala hayallerimde
neye benzediği belirsiz
muttasıl çekiyor kendine
elime bir bardak alıyorum
dişisel rüyalara güya salınmak
içmek içmek hiç ayılmamak
uyumak hiç uyanmamak
ve o anda çatlıyor bardak
eeeee diyorum içmiyorum ulan
hani yalandı dünyevi olan
kendime hesap veriyorum
borcum borç biliyorsun
affeyle böyle olsun istemezdim
ölümden başka çare yokki
'' benim için yaşam''
çaresi varmı kemalemi ermeliyim
böyle ölsem delicesine içmek istemezdim
hala damarlarımda dolaşırken haram
affet böyle olsun istemezdim
hala mırıldanırken sana dair cümleler besledim
affet ben bile doyuramazken ruhumu
ruhum affet sefalete iktidar ettim seni
bitti affet içimdeki herşey
kelimeler hiç böyle üstün körü geçmemişti
körü körüne inandığım şeyleri farkedeli
içten içe varlığımdan müştekiydim
varlığınla var olan ben şimdi insiyaki
Düzenleme:30.05.2007 / 00:07