bütün maviliği yüklenmişsin çehrene
karanlığın nüksettiği gece
Azrail davetiyeler postalar gündüze
ve senle ben yani biz bize
bütün yalanların gerçekleştiği
ateşle suyun birleştiği vakit
kum olsam zamanın kıyamet noktasında
senle yek vücut ben cinayet masalarında
nefes nefese
ve onu alıp verdikçe
ölüm kıçımı cimdikledikçe beden diri
inandığım yalanlar mahvetti herşeyi
yoksa inandıktan sonra ne farkederki
ölümlere inanmadım varlığımı bulunca
ve her bulduğumu kullanınca
son kullanma vakti geldi zamanın
son kez kullandım kendimi
ve sözü edilen şair oldu mavera
artık benden söz edilmez
söküğüm iğne iplikle dikilmez
açık her yanım üryan
içimdeki dünyada
var oldukça varsın olmasın yaşam Düzenleme:18.03.2008 / 19:21
kayra_zamres
18.03.2008 / 20:22
rahmet yağıyor oğuz,
bu günlerde
sen de yağıyorsun
afferim,helal olsun
şiirin başlangıcın olsun!
yüreğine sağlık azizim!
#1
Fıratın-Hüznü
18.03.2008 / 20:53
kayra torpil geçmiş sana biraz. ee iyi dielim biz de mecbur artık, napalım...
{s:020}{s:036}{s:036}{s:036}
rapoet 18.03.2008 21:23
içinden geliyorsa hakaret et üstadım. :)
(mesaj hakkım bittiği için buraya aldım. )
yanıtım şu: dediğini yapacak kadar dost olmamız gerek seninle.
ki; hakaret sevginin bir boyutu gibi algılansın.
yaw neler diyorum ben? Şairim, selam...{s:024} Düzenleme:18.03.2008 / 21:37
kayra_zamres
18.03.2008 / 20:22
Fıratın-Hüznü
18.03.2008 / 20:53
Düzenleme:18.03.2008 / 21:37
rapoet
18.03.2008 / 21:23