Şiir Defteri / Sizin Köşeniz / Ellerim

Yazardan en yeniler

Ellerim Sonsuz sevgi ile sevse kalbim, prangaları olur katili İçimdeki mutsuzluğu kağıt kalem bilir, bilmese ne fark ederdi ki Ölüm hayat idealime göre bir düştü, küstü kendisiyle, yazdı bilekleri Tüm dilekleri, Allah’a kavuşmaktı, o gün bir gün gelecekti. İçimdeki yangın susuz sönecekti, dönecekti sevdiğim umutlarıyla yaşadı kalbi Dostumun bir parça sevgiydi ümidi, aynı ümitlerle yaşattı beni, benliğimi Günlüğüm bir harita metot defterinden ibaretti, günlük kusurlarımın şairiydi Katibiydi gönlüm kareli defterlerin, hayatın ezbersiz konularını bir bir işledi. Dost istedi, bir ömür boyu yanında olacak, susuz kalmayacaktı dillerim Gözlerim, hasreti yazmaktan bıktı sözlerim, söndü ateşlerim, dondu yüzüm Güzün ortasında yapraklarını döktüm defterlerin, kendimle yek bir dürüsttüm Annem babam vardı kendimce öksüzdüm, döktürdüm şiirlerimi defter karelerine. Kim ki derman oldu yaralarıma, kendi pansumanımı yapmaktan yaralar kabuk bağladı Kumsallarda kumlar varken ellerim küsmüşçesine taş topladı, ellerim gözlerimi taşladı Hasret terk ettiğin gün başladı sevgilim, durmadan atan kalbim gittikçe yavaşladı Ellerimde yok ki silgim, geçmişi silsin, yaşamayı bilsin iyimser düşüncelerim,nerdesin. Aşkımı sadece karelerden ibaret bir defter bilmesin, kareler kara bağlamasın Kalbim dört duvar arasında hapis olmuş şiirlerimle, müebbet ayrılığa kalmasın Giyotin geç kalmasın bükük boynumu kesmeye, kağıtlar boş durmasın, eller yazsın Yazlar kış olmasın, diller kadere küfretmekten günahkar oldu,harama kulak asmasın. Sen şair, bana aşkı anlatma, aşk hayata başlamakla intihar arasında bir çelişki Aşkı bir ilişki gözüyle görenlerin fahişe düşünceleri, nafile bir istek düşledikleri Ölmedi ki içimdeki ilham perileri, biri ölse ötekisi öleceğini bile bile savaşa giderdi Kaç fedai kaldı savunmasız surlarımda,gözler erdi mi,gördü mü gerçeğini bittimi derdi. Çekti mi reset kalbine, yada reset çekmeden beyaz bayrakları kim gökyüzüne dikti Tek bir askerim kalsa düşmana, o hırsıyla hepsine yeterdi, tek derdi Allah’a kavuşmak Vuslata az kaldı,vardı yanına hüzünle sevinçle doldu gözleri,gerçek oldu dilekleri Şair şiirle söylediklerini anlattı,beyaz yapraklarda kim ki aşkı mertçe işledi Aç çocuklar bir özlemle bayat ekmeleri dişlerken,Halil İbrahim sofralarını hayal edebildi mi? Analar ellerindeki bebekleri cami avlularına teslim ederken çok mu mutluydu yüzleri Gözleri yaşla doldu meleklerimin, aşkı Allah’la anlattı kelimelerim, mutluk doldu hüzünleri Babası geleceğini düşünürken oğlu babasına haysiyetsizce küfretti emeğin karşılığı besbelli Ben şiir yazarken bomboştu odam, sanki arkamda birileri seyretti yazdığım şiirleri Hiç ses bile çıkarmadı dilleri, öylece donuk kağıtları doldurup bitirmemi bekledi Kağıtlar bitmedikçe dert dertler bitmedikçe hasreti işledi eller, nasır tuttu günlükler Kalbimi bir bayan çaldı gitti, şimdi nerde ki elleri beni günlerimin yeraltına hapis ettiler Ellerimde bitmemiş mektuplar, tamamlanmamış şiirler var, neden ki sonu yok Özlem bitmedikçe mektup çok, şiir ilhamsız yok, noktaların geleceği yer uzak Tuzaklara basmadan geçmek zor, ateşler kor, pembe düşler kendi içinde bombok Artık tufanlarda giden gemiler battı, bir şiir yazdı meleklerim, şiirlerinde yok yok

Ellerim

Yazardan en yeniler

kaira

okan

rapoet

En Çok Okunanlar

Yeni Üyeler