Şiir Defteri / Sizin Köşeniz / Dost'a Dair

Dost'a Dair

Yazan: rapoet
12.07.2008 / 05:40

981 kez görüntülendi
0 yorum yapıldı

Takip et @sdefteri

Yazardan en yeniler

Yüzümün güneşi battığından beri Yırtıyorum hayat denen o sihirli perdeyi Ne varsa şu eşya hakikatinde Göremiyorum azizim, körümdür belkide Artık sende olmayacak şeyleri düşünme Ettik nefse küfürde, olduk emrine amade Ah ne kadar avare şu onsekiz yaşları Rabbin başımıza hiç deymez mi taşları Artık sükutlarım olduysa servetim Sabır yerine sanki kor tutmakta ellerim Bende bilirdim dost sözü beyne çakmayı Bir kalbin kabesini bir kibritle yakmayı Senki hiç kopma benden takvaların elçisi Üçü olmayacak bir günün bu gün ikincisi Ve incisini gönlünde bulduğum şu deniz Yüzüme yansıyan ayna, yüzüm tertemiz Bir kadının elinden ekilmekte tohumu Dar ağacının meyvesi tam kalbime dokundu Kimin nesi bu kadın bak peşinde dönüyorum Yardan öte olan dost, ölmedende ölüyorum Kimsesizler kimsesinden emanet bir kimsesin Nereye baksam senin sesin ve nefesim Soluyorum şu hayatı, tadar abıhayatı Ah şu kadın bende binlerce masiva bıraktı Doğruluyorum toprağımdan kıyama Belki bu kez gidemem acizlikten rüküya Bir yılan gibi kıvrılırken secdede Gözyaşlarım erir belki o an rahlede O yüz kişiden biriyim Ya Rabbel alemin Verdiğin her belanın oldum elinden emin Şimdi yol varsa banada yol verin Dost benim, dost senin, dostum benim.

En Çok Okunanlar

Yeni Üyeler

VEJETARYEN1978
Serdar150
yunuskivanc
Adıyaman
Şiirlik

Kapat/(ESC)

Rastgele Şiir