Şiir Defteri / Sizin Köşeniz / Bitti bu şiir

Yazardan en yeniler

Bu vezni hepiniz için yazıyorum, bende dahil Kendini günahsız farzeden her embesil kafir Hastayım fahişem, beynimdeki her hücre birer sen Kaderle dans eder gibi ayağa kalktım yüzüne baktım Gözümü kapattım daldım karanlığın seyrine Tut kır kemiklerimi savur küllüğüne Gökyüzünden yüzüne yansıyan yıldız oldum her gece Işığı vurdun öyle dondun kaldın bir buzul gibi Gözlerimi oydum içine koydum senin resmini Ateşten var olan yüzün, Rahmana bir tebessüm Seni yazarken sen, üzerime titrer oldu el ayak Hanginiz aşk, beşparasız bu kalbe talip Kahpe kalpler fahişeymiş, şeytanıymış galip GARİP! Yazamaz oldum anlammı yok anlamsızmıyım Zamanı durdurdun, sen devam ettin Yürü çocuk yürü, sen tekme yedikçe hep büyü Büyülensin o yüzün, masumiyet bürünsün nefrete Görünsün Azrail, son günümde sen şeklinde On yedi sene gömülsün bir an çehreme Yolumu verdin, yoluma aldım, nefesi verdin Nefesi aldım, nefse hükmettim Kader derdim, başa düşen çekilir Devrilir Seven terkedilir, sevmeyenden umut beklenir Tek günlük dostlarım gömülü versin bir anda Sen bilmezdin, ben giderdim, akardım damarlarında Ki sen fahişem, bana en temiz kadın Namusum müsaitse, bir an oradan atlasın Yüzdüğüm bu deniz, çöllerimin gözyaşlarımı İskeletler gördüm çürük, parça parça, içimde İçimi içme gömdüm öyle öleyim dedim bu günde Biter bu şiir. Manzara bak nazara geldi galiba Cenabet vaktin huyu kurudu Huyuna yağmur yağmasın Gözlerim derin bir kuyuydu, derinleşen Bir taş attın, taştım Sakalım ardı bir ten, Onlar yüzüme saplanan oklar Öyle çoklarki, birbirine girmişler yağmur misali Ki şehidim oldum, şahidimi vurdun, Suzuzdum çiçek gibi Çölde tek göz yaşıyla idarelerde o bitki, bitti. Yağmur kokan sedyelerde hep bir dertdaş bekledim Her günüm bin yıl oldu döküldü kemiklerim Bak ölüden tek farkım, zamanın biraz daha olması Acıyan her günün acısının azabıyla doğması Karanlığı savurduğunda belirecek Afitap O gün göreceksin ellerimde dört büyük dört kitap Ecele hitap olan bu hat, senindir ilk paraf Aydınlıkken karanlıktı alabildiğince her taraf Uzat ömrümü uzansın acılarım gecelere Ellerin oldum yüzüne dokundum Rahmin oldum, orda doğdum Kalbini okudum Okuma yazma öğrendim bak kağıtlara savurdum Taş bebek, bir taş bilek, Ağaçtan bir parça ucunda demir yürek Gömülmekmi ölmek dirilmekmi gömülmek Sürünmekmi ölmek, çekip gitmekmi yoksa Kaybettim kaybettiğim herşeyi tekrar tekrar Burda dursun yeter bitti bu şiir Zehirlenen zaman hep aynı yönü gösterir ve devrilir yüzüm günümün üstüne karanlık serpilir delirir bir akıllı belki, deli aklı çalabilir ya bende kalır kalbin, yada çekip gidebilir ki göster artık umudu göremez oldum huzuru yaşlandı gözlerim zamanla bembeyaz güneşlerim bak hüzün bu yüz ölüm cesaret değil ölümsüzlük marifet değil, günah taraf seçebilir ekspres hayatta son suratta kayboldu her yol sol kolum ağır bu bedene kestim attım kanadı bol Tuttu elimi birileri dedi hep doğru ol Yalnış oldum sırf cevabı bulmak için koptu kol evet bu sen değilsin, inanabilirsin istemeden kalır istediğin zamanda gidebilirsin kan ağladı hep gökyüzüm gelde yüzüne vursun herşeyi Kırık kalemin buruk tadında saklı cevheri Değerim yalanmış meğer Üryan gelen buna binaen bu devrandan çıplak gider pes diyileceği vakit rahman alır canı elbet pes dedikten bir müddet sonra gülerdi ahiret Küfrederken tövbedeydim, nefretimle sevgi bildim Sevgiliydin sevemedin, sevgiliydim sevgi göremedim Ne çıkar çatışması, boş gelirsin boş döner kör bu gözler neden ham harama doğru döner güler mum söner benide kıbleye dönderip gömer Gökyüzüne gülersin bütün göz yaşlarım diner Aklımında iki eli bir bıçakta Yaklaştıkça uzaklaştım o anda Şu anda okuduğun kelamla tanıdın beni Sen elbette benden iyi bilirsin kendini Herşeyi bak her sözü hep birinden çaldım Aldım baktım hüzünlere dadandım herşeyide yazdım Sekiz köyden kovuldum son köyüde kovdum Patlattım kendimi tam ortadan sonumu buldum Sonum oldun sonunda geldin ya git gidebilirsen Kal kalabilirsen. Yaşıyorum ya, şimdi öl ölebilirsen... Kaç hakkım var adımlarımda Hangi adım buz tutar, ayaklarım yanar Yaşayabilmek ölmek demek son karar Karar verildi zarar çekildi günah bankasından Sen savurdun ben düştüm bedenin arkasından Ben kayıp, kaybettim kendimi ayıbım kendime affet hasretim Pes ettim bak halim kalmadı, halimi aldın, zemheri surete Dalsın kasvetim yağmur mahşerim, bembeyaz hep yüzün bembeyazdı hep sesin Kefenim tenindi, hergün ölmek istedim Kurbanlık bir nesirdim, nazıma doğru gittim Damlasın gözüm, yüzüm hüzün sözüm yok çözüm Toprağa doğru dönsün ölüm, gömülsün içimdeki diriler Delirdiler, benide delirttiler, nereye kadar ne nekadar farkeder, Tanrım elbet beni alır gider YAŞAM BİR YEMİNDİ TÖVBE ETTİM GÜNAHA GÜN VERDİM. AFFET. SEN KAZANDIN ÇÜNKÜ BEN HEP KAYBETTİM ADIM NEFHA ADIM ADETA BİR MAHŞER MEYDANINDA İFTİRA KALBİMİ AÇIP BAKSAN CEHENNEM CEHENNEMİ GÖRÜPTE TÖVBENİ ETSEN ETTEN KEMİKTEN İBARETSEM ETTEN KEMİKTEN AYRILIP İBADET ETSEM NE DESEM BOŞ FUZULİ HER KELAM RAHMANIM SELAMIN RUHUMA VESSELAM İLHAM ELEM EVHAM DUMAN BEDİR KEMİRSİN YILDIZLARI, YILDIZIM BAK YALAN YİNE SENMİYDİM HEP BENLE KALAN DOLANAN BENDİM SEN DOLANDIRAN isterken istedin ya Tanrıdan fazlasıyla şimdi adını ağzına aldığında saygı duy birazda biraz daha çeki düzen ver içindeki şeytana her günüm geçti bak çocuk, tırnaklar kazıdı duvara iki gözümde kanlı olsa bilki içime attım acıyı tattığımda zehirlendi kalbim çöktü her yapıtı ve kapıyı çarptı çıkıp gitti hayatım yazılı yazısız tüm yüz hatlarım Karalı tüm kağıtlarım Günahı çek bankadan çek Günah çeklerin Fazlasıyla yaşadın be ihtiyarki sende o kapıda bekledin dilenci lisani yüzün, haritalaşmış ellerin ben ellerini tuttuğumda dünyaları keşfettim gün ayazı yine beklemekte yolcuyu imansız diye desteklemekte kafir solcuyu ve tut sende ipin ucunu fazlasıyla kaçmadan yaşamak önemli değil inan sensiz olmaktan bir bak bi geçmişe inat çek bir perde okyanus gibi her günümde battı içimde can taşıyan bin gemi ve ölüme eşitledim kendimi, eşimi katletti mavi rengi aldı gitti Tanrı, gölgelerse hayret etti ruhu verdi ruhum oldun, ben senden bir parça oldum Sense kovdun, Rabbe sığındım, imansızdım kendimi astım zaman geçer zaman geç olmadan bitir bu nefreti sevabı öde keffaretin vakti sende demek hala can bedende kiralık bir bedende yaşar ruhum, mimarıysa tepemde ben değil o kemikler kaldı ak kefende bak! YANSIN ALSIN RUHUNA TAPSIN YÜZÜNE BAKARAK GÖKYÜZÜNÜ KAPATSIN GÜL DEDİĞİMDE HERKES AĞLASIN AĞLAYAN HERKES GERÇEĞİ KAPSIN Ölendi bendim öldürende... Yalanı yazamadan yalan oldum cenabet bedende Göz yaşlarıyla yıkansın, ruhum ten tenden koptu gitti ruh, kalmadı bende bir senden! Söz etme artık o söz dediğin sembolik yapıtlar Real yok demek. Ünlü ünsüz bir kaç harften ibarettir ömrümüz İbadettir gönlümüz, en sonunda güldünüz Çünkü öldünüz, hayat tablasında küldünüz Süründünüz süründürdünüz Siz Biz Yok Artık Bunca ağlayış bunca yalvarış bunca haram bunca günah bunca küfür bunca ziyan bunca eda bunca sefa bunca cefa bunca ceza bunca ölüm neye yaradı vesairelerde... - Nereden geldin sen? - Annem cennetten geldin derdi - Ama biliyorum. Çok duydunuz böyle yalanları.
Düzenleme:04.03.2007 / 14:23

Bitti bu şiir

Yazardan en yeniler

En Çok Okunanlar

Yeni Üyeler