Şiir Defteri

Bembeyaz

Yazan: rapoet
07.11.2006 / 16:37
644 kez görüntülendi
1 yorum yapıldı
Ruh bedeni terk edebilir? Kim bilebilir? Seven severse sevmekten vazgeçişleri Giden bilir, asla geri dönmeyeceğin Kim sevdi senden başka onu sen gibi Yalnızlığımla aynı odayı paylaşırdık Beraber şiir yazardık ve uykuya dalardık Lakin rüyalarımda hep terk ederdi beni O kadar hayretteyim, kıskanıyorum Benler onsuz çığlıkta, o sadece ağlıyor kararıma Eskiden yağmur yağardı bu şehre, dualar gözyaşımı? Ben huzur doldururdum aşkıma, gece o kadar mutlu ki Şimdilerini söylemesi tenime azap ruhuma ateş Uykular ne uyutuyor nede ıslak yastık ateşleri soğutuyor Bir yandan yanıyorum bir yandan titriyorum Bir şarkısı vardır herkesin benimde sana bir şarkım var Hep içimde çalarken, her şeyi alıp gitti benden Ben farkında değilim, farkında olduğum tek seni kaybettiğim Yemindir kelamım, benim hiç güzel şiirim olmadı Belki de ellerim gelişine sakladı, belki de ölüme Farkındayım, gözüm kapalı, Yaşasam yaşıyorum demekten aciz. Ter kokan tenimde ellerini arar oldu saçlarım Sanki bütün aşklarımı yalnızlığım icraya vermiş almış hepsini ama bir içimdekini alamadı ki, oda acısı olsun gibisinden Gözlerim gözlerini arar oldu sizin mahallenin çıkmazında ve biliyordum ki elbet çıkış yolu vardı sonbaharlarda Günler ömrü eskitir ya, bütün saçlarını yoldu ağaçlar Sanki yeşillik kalmamış kafasında hepsi beyaz Yaşlanan senelerin ardından ağlıyor ayaz ve rüzgar titrek bir sesle şarkı söylerken, nefes buz keser Herkesin dilinde seni seviyorum bahaneleri voltasında Gençlik yalan mı, karar senin? Öyleyse, ben yaşlıyım Lakin bir günde iki kere kararırsa gökyüzün yüzüme Bu bedeni iki kere terk etmekte çözüm yok bilesin Üçüncüsünde istemeden gidebilir ruh bedenden, kesilir sesim Her bir yalnızlığın bir düşü vardır ve hep düştüğünde onu ayağa kaldırır Ben sanki günahkârdım, şimdi tövbekâr oldum Yarını bilirsin hep beklenir gelirde bir şey değişmez Hep mülteci yollar yoluna çıkar ve sen yoksun Bazen dostların gezer oralarda Bazen ayak seslerin çınlar kulaklarımda Birçok borcum vardı sana, ödeyemedim Ödemek istedim, istemedin Sanki veresiye defteriydi şiirlerim hep Ben yazdım, senin hesaplarını Gönlüme gülmenin karşılığını ödemek istedim İstemedin, hatta dilinden savrulan bir kindim belki de Ama bilinmez, neden cümlelerin beni iğneler Sanıyordum bir köşede hep beni bekler Ben isimsiz ben çaresiz desem hep aynı sözler Işıkları kapatsın herkes, yalnızlığa alıştı gözler...

usagi


08.11.2006 / 13:09
Çok güzel olmuş,ayrıca bulduğun başlık için sağol{s:033}
Kapat/(ESC)
Yorum Düzenleme

Yeni Üyeler

  • mimu
  • kartanesimKar
  • Ebuelfiya
  • Efeefe
  • Öz-gü
Kapat/(ESC)
Tavsiye
Adınız:
Sizin eposta adresiniz:
Alıcının eposta adresi:
Mesajınız:
Doğrulama Kodu:
captcha refresh
Kapat/(ESC)
İletişim
Adınız:
Eposta adresiniz:
Mesajınız:
Doğrulama Kodu:
captcha refresh
Kapat/(ESC)
Rastgele Şiir