Ruh bedeni terk edebilir?
Kim bilebilir?
Seven severse sevmekten vazgeçişleri
Giden bilir, asla geri dönmeyeceğin
Kim sevdi senden başka onu sen gibi
Yalnızlığımla aynı odayı paylaşırdık
Beraber şiir yazardık ve uykuya dalardık
Lakin rüyalarımda hep terk ederdi beni
O kadar hayretteyim, kıskanıyorum
Benler onsuz çığlıkta, o sadece ağlıyor kararıma
Eskiden yağmur yağardı bu şehre, dualar gözyaşımı?
Ben huzur doldururdum aşkıma, gece o kadar mutlu ki
Şimdilerini söylemesi tenime azap ruhuma ateş
Uykular ne uyutuyor nede ıslak yastık ateşleri soğutuyor
Bir yandan yanıyorum bir yandan titriyorum
Bir şarkısı vardır herkesin benimde sana bir şarkım var
Hep içimde çalarken, her şeyi alıp gitti benden
Ben farkında değilim, farkında olduğum tek seni kaybettiğim
Yemindir kelamım, benim hiç güzel şiirim olmadı
Belki de ellerim gelişine sakladı, belki de ölüme
Farkındayım, gözüm kapalı,
Yaşasam yaşıyorum demekten aciz.
Ter kokan tenimde ellerini arar oldu saçlarım
Sanki bütün aşklarımı yalnızlığım icraya vermiş almış hepsini
ama bir içimdekini alamadı ki, oda acısı olsun gibisinden
Gözlerim gözlerini arar oldu sizin mahallenin çıkmazında
ve biliyordum ki elbet çıkış yolu vardı sonbaharlarda
Günler ömrü eskitir ya, bütün saçlarını yoldu ağaçlar
Sanki yeşillik kalmamış kafasında hepsi beyaz
Yaşlanan senelerin ardından ağlıyor ayaz
ve rüzgar titrek bir sesle şarkı söylerken, nefes buz keser
Herkesin dilinde seni seviyorum bahaneleri voltasında
Gençlik yalan mı, karar senin? Öyleyse, ben yaşlıyım
Lakin bir günde iki kere kararırsa gökyüzün yüzüme
Bu bedeni iki kere terk etmekte çözüm yok bilesin
Üçüncüsünde istemeden gidebilir ruh bedenden, kesilir sesim
Her bir yalnızlığın bir düşü vardır
ve hep düştüğünde onu ayağa kaldırır
Ben sanki günahkârdım, şimdi tövbekâr oldum
Yarını bilirsin hep beklenir gelirde bir şey değişmez
Hep mülteci yollar yoluna çıkar ve sen yoksun
Bazen dostların gezer oralarda
Bazen ayak seslerin çınlar kulaklarımda
Birçok borcum vardı sana, ödeyemedim
Ödemek istedim, istemedin
Sanki veresiye defteriydi şiirlerim hep
Ben yazdım, senin hesaplarını
Gönlüme gülmenin karşılığını ödemek istedim
İstemedin, hatta dilinden savrulan bir kindim belki de
Ama bilinmez, neden cümlelerin beni iğneler
Sanıyordum bir köşede hep beni bekler
Ben isimsiz ben çaresiz desem hep aynı sözler
Işıkları kapatsın herkes, yalnızlığa alıştı gözler...
usagi
08.11.2006 / 13:09
Çok güzel olmuş,ayrıca bulduğun başlık için sağol{s:033}
usagi
08.11.2006 / 13:09