Gözlemlerimi genellikle yolculuklarımda yaparım.
Geçtiğim yerleri izlerken bakışlarımla izler bırakır,
Tarihe olan hayranlığımı gizlemeden bu duygumu yabana mı atarım.
Çünkü bir yeri adımlamadan, o yeri anlamanın mümkün olmayacağını düşünür,
Her yolculuğum uçakla olmasa bile kanatlanırım.
Gitmeyi görmek adına,
Görmeyi öğrenmek, anlamak adına yaparım.
Geçmişten bana tanıdık gelen taşıyıcı her güne bakar,
Güç alırım.
Bende tarih olunca güç vermek için,
Bir de yazıya damlatmışsam yaşadıklarımı,
Güç verir,
Güç alırım edebiyattan, tarihten.
Beslenme şeklim budur benim,
Vermeden almak yoktur,
Gitmeden görmek,
Bastığım yerler anlatır beni,
Tanı, tanı, tanı,
Bu saygıdır;
Seni ayakta tutanı,
Unutma kendini, atanı,
Sen tarih olmadan değerini bil ki!
Sömürmesinler bu topraklar için yerde yatanı,
Boşuna yatmadılar,
Gitmesin emekler, canlar boşuna,
Giderse; gider mi hoşuna,
Al aklını başına,
Sahip çık toprağına, taşına,
Adımlarsan korkma ne toprak, ne ayakların aşına,
Bilmelisin ki!
Değerini bilmezsen geçmişinin;
Doymayacaksın yaşına,
Git, git, git o zaman;
Mezarımın başına gelip bu toprakları adımlamadan;
Uzaktan,
Okuma duanı boşu boşuna..
Önder Karaçay