Gitmek istiyorum, ama.
Nereye, bilmiyorum.
Tek bildiğim, bilmediğim ve kimsenin,
beni tanımadığı, sessiz bir yer olması.
Ağır geliyor artık buralarda yaşamak,
istemiyorum. Nefes alamıyor gibiyim,
sıkıştım kaldım, boğuluyorum.
Tanrım, yardım et.
Gitmek istiyorum.
Kalabalıkta kayboluyorum,
sürekli gittiğim yerler bile artık yabancı.
Dışarı çıktığımda ciğerlerime çektiğim,
o soğuk hava bile artık eski tadını vermiyor.
Hissedemiyorum, hiçbir duyguyu.
Ama daha tatmamıştım ki, o sürekli
bahsedilen sevgiyi, aşkı.
Tanrım, yardım et.
Gitmek istiyorum.
Sürekli öten kuş, rüzgar estiğinde savrulan
ağaç yaprakları bile artık garip geliyor.
Bu dünyaya ait hissetmiyorum, gitmek istiyorum.
Tanrım, yardım et.
Gitmek istiyorum...