ne seni düşünmek acı veriyordu
ne de bir bardak çayın yanında içtiğim
sigara dumanı seni çağırıyordu
ben gecenin en karanlığında
senin ismini ezbere yazarken en kara harflerle
günün en aydınlığında aynalarda yüzüm görünmüyordu
herkes paşa gönlüyle eğlenirken
ben yokluğunu belli etmedim kendimden başkasına
sen hiç düşündün mü
yokluğunda kendimden ne kadar soğuduğumu
ve sana ne kadar çaresizce muhtaç olduğumu
ya da sen böyle çaresiz bir başına kaldın mı
gecenin zifiri karanlığında
yüklendin mi sırtına ölüm soğukluğundaki duvarları
emir aldın mı yarını belli olmayan kalbinden
bir aşk için vazgeçtin mi hayatının diğer kalan gerisinden
ben hepsini yaptım
sen gene yoksun, yine yoksun
zaten hiç olmadım sen yoksun diye ben
bundan sonra sen yoksun
ben de yokum...
yemreer
16.05.2006 / 13:54