kabarmış ırmaklara döndü sanki
sükut a alışmış gönlüm bunca zaman
ömrümce tatmadığım o haz neydiki
Allah'îm !
sen karşıma çıktığın o an
akşam vakti dolaştığım kırların çoşkusu
bahçemde açan güllerin kokusu
seni bulduğum o günden beri tat vermez oldu
şafak vakti üzümlerin buğusu
bir mavi ay doğunca tepelerden
senin yüzünü hatırlar coşarım
kor ateşlerde yanarda yüreğim
ılgıt ılgıt bahar yeli hayalinle yaşarım
seni gördüğüm o günden beri
başımda eser kavak yelleri
ömrümde hazan,gönlümde bahar
aklım divane,ruhum serseri
masamda duran kağıt kalem
bir bardak çay, sıgaram ve çakmağım
vakit!
artık anılarımı yazmaya başladığım
aslında çoktan geç bile kaldığım
neden yapraklarını üzerime döküyor
altından geçtiğim bütün ağaçlar
yoksa ilahi bir cezanın işaretimi bu
tepemde dönüp duran şu alıcı kuşlar
yasak bir aşkı yaşıyorum
sonuda yok bu yolun onuda biliyorum
kapıldım birkere çaresizim
Allah'ım sen beni affet
yalvarıyorum
nasıl bir sevda Yarab'bim bu
masum bir hüznü yaşıyor ruhum
ömrümce tatmadığım bir duygu bu
artık ağlamam lazım
onuda beceremiyorum
bilgisayarım
27.09.2008 / 18:35
sevgili h algan bu ne hüzün böyle sevmek acı çekmek ve ağlamak isteyipte ağlıyamamak duygularını çok güzel dile getirmişsin sevgilerimle iyi akşamlar diliyorum{s:015}{s:027}{s:029}{s:030} Düzenleme:27.09.2008 / 18:36
#1
ayşe
27.09.2008 / 22:26
son mısralar bi harika hepside güzel
ama niye bu hüzünler
son bahar yapraklarını döküyor
sararıp uçuşan bir sevda başınızda
sizi prişan yapan çok mu umutsuz
olmasın diyorum umutsuz olmasın
{s:026}
bilgisayarım
27.09.2008 / 18:35
Düzenleme:27.09.2008 / 18:36
ayşe
27.09.2008 / 22:26