Şiir Defteri / Sizin Köşeniz / HAYAT, HASTANE ve ÖLÜM

HAYAT, HASTANE ve ÖLÜM

Yazan: fzturk
05.12.2006 / 23:09

917 kez görüntülendi
0 yorum yapıldı

Takip et @sdefteri

Yazardan en yeniler

"Hadi hastaneye" denildi sabahleyin Ben gideyim de dostlar siz gönül eğleyin! Ayrıldım bir kargaşa içinde okuldan Aklım bir karış havada, sarhoş ve nadan Bindim hastaneye götürecek araca Hani, yok değildi aklımda bir acaba Tanıma etmem, neyi nesidir bu adam? İyi mi, yaşasa alır mı hayattan kam? Hoş-beş ede ede gelince hastaneye Girince uyarak askeri ananeye Karşıladı edeple, canla iki kişi Heyacandan konuşamamaktı ilk işi Düşündüm... ve dedim ki kendime: Durum vahim Pişmanlık oldu içimde büyük bir cahim Soruldu, geçmiş olsundan sonra, hastalık Bir an sessizleşti; hareketsiz ortalık Yirmi yaşında, delikanlılık çağında Pusuya düşmüş asker, bu hayat ağında Dediler: Hastamız kanser sarı kan gerek Dedim: Can yakıcı hastalık bitmen gerek Fena imiş kanaması, dinmek bilmezmiş Acısı en çok ak saçlı anasın ezmiş Hem verildi hem verilemedi kanımız... Ayrıldık, bir garip duyguda sol yanımız Telefon geldi arabada bizim şoföre "Hasta öldü!" Dedik "baş sağlığıdır töre" Döndük teselli vermeye akrabalara Bende yok ki em, derman olayım onlara Anlayamadım ağlıyorlar mı gerçekten Gözyaşlarından ıslaktı üstteki keten İçimdw yirmi yaş ve sitem sözleri var Yanlış; çünkü içinde kendi közleri var Sarsıldım ki ne sarsılma, yaşayan bilir Korktum ki, bu son, aniden bana da gelir Bir yanda ağlayanlar bir yanda gülenler Hissedilmez acısı gidiyor gidenler Bir acıyı ancak diğer bir acı keser Ah etme gönül, rüzgar adaletle eser Sonsuzluk şarkısı söylerken uçsuz gönlüm Anladım ki en hakiki gerçektir ölüm...

En Çok Okunanlar

Yeni Üyeler

mhrmkaya
VEJETARYEN1978
Serdar150
yunuskivanc
Adıyaman

Kapat/(ESC)

Rastgele Şiir