Ne tuHaf, biLmiyorsun her şeyim oLduğunu...
Hergün SEN'li sabahLara uyandığımı meseLa.
YoLa çıkınca köşe başında heyaLinLe dertLeştiğimi de
biLmiyorsun;
Uzun otObüs kuyrukLarında bekLerken SEN'le doLu
dakikaLarı düşünerek
NasıL raHatLadığımı, mutLu oLduğumu da.
ÖyLe seviyor, öyLe özLüyor ki SENi bu yürek,
Bazen korkuyorum bu sevdadan.
Yanındayken, sana bakarken hissetmiyorum bedenimi
Ne akıL bıraktın bende, ne de
kendimi hissedebiLeceğim benLiğimi...
Ben, SEN oLdum nicedir.
"BEN DİYE BİR ŞEY YOK, SEN OLMADIKÇA..." demiş ya şair,
öye işte!
Ben, kendimi SENde buLdum.
SENde öğrendim nasıL sevebiLeceğimi bir insanı,
GözLerine bakınca gördüm en parLak yıLdızLarı,
Elin eLime değince tattım pamuk yumuşakLığını...
SENde öğrendi bu yürek,
nasıL acıdan kıvranacağını...
Fıratın-Hüznü
09.03.2007 / 19:42
Herşeyin olanla arana sızamaz insanlar. Sen ve O. Öylesine sende ki dışında kalan O, belki O değil. Tebrikler, güzel. Düzenleme:09.03.2007 / 19:44
Fıratın-Hüznü
09.03.2007 / 19:42
Düzenleme:09.03.2007 / 19:44