Ekmek kapısından emekli oldum
Değerim kalmamış üzerler beni
Yıllarca çalıştım sarardım soldum
Yoksulluk içinde ezerler beni
Oduna kömüre aylığım yetmez
Karım güçsüz diye itibar etmez
Çekilen çile yazmakla bitmez
Sanki bıçakla yüzerler beni
Evde fazla otursam çok görülür
Dışarı git diye şapkam verilir
Gitmek istemesem kalmam yerilir
Bazen eşim bile azarlar beni
Kimi ahbap ile dostça görüşsem
Gençlerin işine biraz karışsam
Tecrübem var diye sözle yarışsam
Kabaca cevapla bozarlar beni
Kahveye giderim içim sıkılır
Yaşamak zor gelir candan bıkılır
İmamın ardında belim bükülür
Camide sıraya dizerler beni
Değersiz sayılır bunca başarım
Hayat bir rüyaymış ona şaşarım
Kuvvetim azalır halden düşerim
Kabristanda da bekler mezarlar beni
Dünyada çektiğim sıkıntı yeter
Ecelim gelince bu oyun biter
Yârimin hasreti burnumda tüter
Ölünce ilanda yazarlar beni
ÇAVUŞOĞLU ne çabuk göçtün
Bu kadar zamanda bunumu seçtin
Alacaktan bıktın borçludan kaçtın
Aldı gitti diye yazarla beni
ayşe
30.08.2007 / 10:30
en zor şey yaşlanmak olmasa iyi ama yaşlanıyor insan ve böyle duygularla son demlerini karamsar geçiriyor umarım bu yalnız şiirlerde kalsın yaşamayın güzel mutlu günlere {s:026}{s:026}{s:026}
#1
selametnur
30.08.2007 / 15:02
herşey çıkar olmuş biz insanlar yüzünden artık candan da değerli olmuş para denen kir. umarım bizler asıl değerin can olduğunu bilenlerden oluruz kalın sağlıkla,,,{s:029}{s:030}{s:012}
#2
bilgisayarım
30.08.2007 / 16:53
NE GÜZEL ANLATMIŞSIN ÇOK HOŞ BİR ŞİİR OLMUŞ SEVGİLİ ÇAVUŞOĞLU SEVGİLERİMLE{s:015}{s:027}{s:030}
ayşe
30.08.2007 / 10:30
selametnur
30.08.2007 / 15:02
bilgisayarım
30.08.2007 / 16:53