gunaydınla başladım yeni güne
cama koştum güneşi severcesine baktım
içime çektim nergisin kokusunu, toprağın var oluşunu seyrettim
kuşların ötüşüyle, araba egzoz sesinden uzak kuzuların ayak sesiyle uyandım
telefon alarmı uyandırmamıştı beni, horoz sesi çınladı kulaklarımda
birbirine nefretle bakan insanlar yoktu çevremde
sessiz şehirden uzak
ne birbirine küfreden insanlar,ne de egosu tavan yapmış yaratıklar
yeşillikler içinde top kosturan cocuklar var
ebelemece oynayan kızlar,misket yuvarlayan şen şakrak cocuklar
bangır bangır çalan müzik yok,ince bir keman sesi...
şehir denilip herşeyın yasak olduğu bir yerde degilim
burası benim dünyam, ben burda gömüleceğim
varsın kimse temizlemesin otlarımı,su dökmesin mezarıma
yeter ki hayali gezegenimde gömiliyim
kimse mezarıma basıp geçmesin,ürkütmesin yattığım yerde
yeter ki rahatsız olmıyım benim olan ütopyamda...