hep sen vardın benim gölgemde
aşkın vardı, hasretin, bıkmak bilmediğim bakışların
çözülmez sandığım her ne varsa
seninle çözülen, seni dileyen kalbim
içim acıor sevgilim, yüreğim gidişine per perişan
nasıl dayanır ki ömrüm, nasıl diner bu acı
ayaklarım sana doğru koşarken, bir adım geri gitmezken
böylesine acı revamı bu gönlüme, ne zaman biter
ne zman diner bu feryat figan...
ismimin anlamını taşırım galiba
cananım ve canan gibi yok olacağım
bir yar nasıl aşkına köle olur, yok olur, kalbine gömerse aşkıyla birlikte kendini
bende ismim gibi yarimi gömer kalbime, cananımı ararım her yerde
kimsesiz bir çocuk misali
aşkına açlık çeken, her gölgede o gelecek mi diye bekleyen
ben cananım evet, yok olsam da toprağa karışsam da
adım her yıpranan canda, her acı çeken kalpte, bir ömür cananını bekleyenlerde yaşayacak...