düşünüyorum düşündükçe deliriyorum
o el ele dolaştığımız günler
yüzün geliyor gözlerimin önüne
gülen gözlerin o tatlı dilin
düşünüyorum,düşündükçekendimi kaybediyorum
yalanmıydı diye soruyorum kendime
cevapsız kalmış tek soru olmasada bu ben daha bunu çözemiyorum
sana isyan etmek,seni lanetlemek istesemde kendimce yapamıyorum.
seni suçlamak istesemde yeniliyorum
sana olan ve benim yalnızken fark ettiğim,
aşkımıza ,ölümsüzleşmiş sevgimize (bence)
biliyormusun bebeğim
benim bile bilmediğim bir sevgiyle doluymuş
sana yüreğim.
bana koyanda yalnızlık değil
sensizliğinmiş meğer.
aradan yıllar geçti
bu geçen yıllar
yaşamla ölüm arasında ki uzun bir çizgi gibi,
şimdi yaşantımın bir amacı var,
bu amaç intikam yüklü nefretimi cevaplaması çok güç bir eklem gibi
yaşamaya çalıştığım günler zamansız
saatler dakikasızlığa tutulmuş
ama hala anlayamnadığım;
ben evet ben yaşıyormuyum
dünya küçük bebeğim
bir gün evetbir gün karşılaşırız
işte o gün sana son sözü
sözleriyle yüklü dilim değil,
yaşlarıyla ıslanmış gözlerim söyleyecektir