Şu deryaları dolaşan geminin bacasından
Ümitsizce selam göndermiş dumanına yazıp ta
Karşıdaki kıyılarda belki özlenen sevgili
Rüzgar selam etmiş almış götürmüş kendini
Ateşe vermiş duyguların gemini
Nerede kim bilir o meçhul sevgili
Eritmiş kömüre vermiş ateşe yüreğini
Rüzgar savursun demiş atarken kazana kömürünü
Mutluluk sevginin kendisinde yaşar uzak olsak ta
İçinde onun ta kendisi bir beden de iki sevgili
Şimşekler çaksa da buluşmak imkansızca yaşansa da
o anlamsız sevgiliye selamı göndermiş bazen bir alın teri bazen bir türkü söylemiş
Gönülü bir türlü sevgili terk etmemiş
Lakin ilk çıktığı yerden karaya
Uzatmış kavuşmak için elini sema
Şalele de bile yok sendeki gibi akan duygu
Ürpertiyle uyanmaktayım uyanık halimden
Kaldırıyor beni olduğum yerden gelişin belli selviler den
Renk renk çiçek olur sende sözcükler
Arı gibi konmak isterim dalına ben
Nadide bir gülde kalmış adın bende desem
Dalgalar ağlıyor sen ağlıyorsun
Bu sahilde saçlarında rüzgarım okşamakta yanağını
Sessizce yüzüne bir buse kondurdum
Yüreğimde yanğının olsa da
Hasretim her zamanki gibi ben bu gün de sana