Gözyaşlarımla nöbet tuttuk sensiz geçen günlerde
Yıldızlar parlaklıklarını kaybederdi üzüntüden
Seni aradılar, ama sen yoktun
Şarkılar vardı beni anlatan
Her dinlediğimde hıçkırıklara boğan,
Ama sen yoktun.
Unutamadığım bir gerçek vardı
Seni seviyordum!
Ama itiraf edemiyordum kendime
Korkuyordum çünkü; sen yoktun!
Her şeye nefretle baktım senden sonra
Sanki herkes senin gibi bir gün çekip gidecekti
Ve ben herkesin ardından biraz daha acı çekecektim
Yine kendimle baş başa kalıp bekleyecektim
Sonra her şeyin düşündüğüm gibi olmadığını gördüm
Dostlarım gitmeyecekti, onlar acı vermeyecekti
Çünkü onlar karşılıksız sevenlerdi.
Mutluydum çünkü; SEN YOKTUN!!!