Geceleri
Uykularımı böl
Gel odama.
Hiçbir kimsem
Olmadığını zanneden
Yalnızlık;
Çıkıp
Gitmeli,
Bakmadan ardına.
Paramparça osun
Çaresizlik.
Bir bir yıkılmalı,
Umutsuzluk çınarları.
Geceleri
Rüyalarımı böl,
Gel
Sokul bana.
Kapat,
Kapat kapıları.
Yak elindeki anahtarları.
Ölüm bile
Gelse kapımıza;
Bizim sevdamızın karşısında
Ağlamalı...
(4.1.2002 tarihli 2.şiir kitabımdan)
