Gün gelir
Gün geçer.
O naz
O cilvelerin durulur.
Seni hep seven
Ben;
Toprak olur,
Böceklere yem olur.
'Dünya boşmuş' dersin.
Dişlerin dökülür
Bir şey yiyemezsin.
Yabancılaşır anılar.
Gelmez bir türlü yarınlar.
Acımasız Zamanla tanışırsın;
Tersine eser,
Tanıdığın tüm rüzgârlar.
Sen,
Seni yargılarsın.
Yine Sen,
Olanca gücünle kendine hayıflanırsın.
Üstüne yıkılır kırılgan düşler.
Kafa zonklamalarından
Nice sonra da,
Çok geç kaldığını anlarsın...
(Eylül 2000-1.şiir kitabımdan)