Bu sabah gökyüzünde hüznün karanlığı
Belki bende bu yüzden böylesine durgunum
Yaşlanan gözlerime küsmüş gibi aynalar
Yaşanmadan teketen senelere dargınım
Ruhum yoğrulmuş sanki bir rüyanın içinde
Kaybettim sevdiğimi sevda dönemecinde
Yaşarsın benden ayrı ama benim içimde
Aşkını yüreğime taşımaktan yorgunum
Bu kahpe aşk yarası hasretinden kanarken
Bu beden sensizlikten yanarken
Tenin susuzluğumu dindiren bir pınar iken
Seni saramadığım gecelere kırgınım
İçimde yemyeşil bir denizi barındıran
doğayı çiçekleri ilkbaharı andıran
seyr ederken içimdeki özlemimi dindiren
Gözlerimin ışığı gözlerine VURGUNUM.....