Bir kağıt ve bir kalem,
Duvarın soğukluğunda eriyor çehrem.
Soluduğum hava zehir.
Kağıtta bıraktığım döküntü kelimeler,
Kalemimden damlayan zifir.
Hatıralar..
Ah hatıralar, sokak lambası,
Çocukluğumun karanlığında.
Ceninken okudum senaryomu,
Güneş hiç doğmadığında.
Gecelerce bebeklerim ağlardı,
Biriktirdim göz çukurlarımda,
Yağmur misali damlalarını.
İhtimal,
Olmak yada olmamaksa eğer,
Varlığımı yokluğuma tercih eden kim?
Şimdi saat huşunun evveliymiş meğer,
Çevir yönünü siyah örtüye bedbaht nefsim.
Susmanın vakti gelmişken,
Kargalar hala nöbette.
Ben Ebabil kuşları beklerken,
Ebrehe zulüm tutar sahipsiz kentte.
Bir kağıt ve bir kalem,
Yazılacak tek cümle:
''Ben hala Ebabil kuşlarını beklerim''
Mücahit Çelik