Sonsuz bir yola düşmüş bir bedevi gibiydik. Her bir kum tanesi ebediyeti simgelerken çöllerde faniyeti aramışız.
Acziyetimiz simgesi değil miydi beklentilik? Kör olmasaydık farkında olmaz mıydık dağlar ötesindeki sonsuzluk vadisini?
Ama gözlerimizi savuşturan kumlu avuçlarımız kalksaydı göğe,
çözülemezmiydi önümüzdeki perdelerimiz?
Yorgun yürüyoruz işte kör ebediyet çöllerinde vad dolu sonumuza....