Bir şiirdin sen
Issız bir kış günü gönlüme düştüğünde
yaz renklerine boğulmuştu seni anlatan her satırım.
Sendin bahçemdeki en güzel gülüm,
Sendin tarlamdaki var olan buğday tanelerim,
Sendin dağlarımda mis kokan menekşelerim.
Kış günü yalın ayak karda yürüyebileçek kadar cesurdu bedenim.
Ha sahi Senin olduğun her mevsim yaz değil miydi bana sevdeceğim?
Bir şiirdin Sen,
her gülüşün beni yeniden hayran ederdi sana.
Birden Zühre'nin Tahiri gibi sorardım kendime. O beni sevmesede kayıp eder miydim benliğimi?
Değiştirir miydi içimdeki sana olan sevgimi? O bana gülmesede yine aşık olurdum onun gülüşüne. Severdim yine onu delicesine.
Bir şiirdin sen,
savaş meydanında kurtuluşu anlatan huzur esintileri gibi.
Düşmanda Sendin bana, dosta Sen.
Kalbime kılıçını saplarken bile senin ismini sayıklayarak can verirdim.
Beni kuyulara atsanda yine senin ismini anımsardım.
Hatta Sana bir şiir yazar arkandan haykırırdım.
Bir şiirdin sen,
okumaya bile kıyamadım bir şiir.
Belki sessizce gönlümde yazdığım bir kaç satır olsada, Sendin benim en değer verdiğim.
Ortalarında takılmış duraksayan kalemim bile seni sonlandıramadı.
Bilirim herşeyin bir sonu vardı, sende bitecektin elbett.
Ve bir yaz günü çatığında esen buz gibi bir rüzgar bittirdi kalbimdeki Sen Şiiri.
Bir şiirden Sen, sonu üç harfli.
Ebediyete sakladığım en güzel şiirimdin....