Biliyordu dönüşü yoktu
gideceği yerden
Bilette bulamayacaktı
Daha dakikalar önce
Bekliyordu durağında
Hep aklına geliyordur
Aranacaktı
Diyardan geleceklerdi
Özleyenler bir bir karşısında
Ayakta durcaktı
Saygıyla eğilecekti
Yaşadıkça öğrendi
Hep çukur
Hep tümsekti adım attığı yollar
Gidişmi gelişmi
İçi karanlık dışı aydınlıktı
Zaman kemirgendi
Azı dişlerini hep göztermişti
Bu ne sondu nede ilk sabahın
Biri gidip biri gelecekti
Dahası kimi mürüvetin görmeden
Kimide avcunu içinden kayıp giden
Bir zamanın parçasıydı
Kah akışına bırakıp
Veya serseri mayını gibi patlayan
Dizginsiz bir cinnet maratonuydu
Öfkesine hakim olamayan birileriydi
İçi kıyılır yüreği
Serin olanların yaşarken
Can kırmadan çekinen bireyin
Her adımda soluk soluğa yalvaran
Medet yarap medet
Kimi bedelini öder yaşarken
Kimide saklar gittiği yere
Zordur insan öğrenmek
Sanki bir zaanattı insan kalmak
Yıkıldımı insan
Ayağa kalkmak meşekat zahmet istiyor
Sonra boyun eğersin emir verene
Hayatın cilvesidir
Ya deveyi güdersin yada gidersin
En önemlisi bitince
insanlar senin karşında dik durur
Böyledir şiir
Mahşeri son durak
Ve son dudağın arasından
Çıkacak kelimeler önemli
Daha fazlası Malum ya
İşte bilette yok geri dönüşe
Gelipte öyküsünü düzeltesin
Masalıda son nefeste bitmiştir.
