Hayat işte,
Yaptıklarımızın vefasını, yapamadıklarımızın cefasını çekiyoruz.
Belkide erkenden koşmaya çalışıyoruz hayatta..
Sorguladıklarımızdan önce sorgulayamadıklarımızla sorgulanıyoruz belki de..
Cevabını bulamadığımız sorular soruyoruz,faydasız dediğimiz işlerde fayda arıyoruz.
Belkide zamanın kıymetsiz olduğun sanıp zamanla yarışıyoruz.
Hayat işte..
Hep yaşayacakmış gibi bugünün umutlarıyla yeni bir güne başlayıp, yarının hayallerini kuruyoruz gecelerimizde.
Bazen hep ben olup bensizliği görmüyoruz.
Çamura basmadan geçemeye çalışıyoruz her yeri kirlenmekten korkarcasına..
Hayat işte...
Kalem misali tükeniyoruz,tükenmezlik damgası vuruluyor oysaki yaşantımıza hiç ölmemecesine yaşıyoruz hayatı..
Geçmişin mazi olduğunu öğrenip yeni sayfalar açmaya çalışıyoruz en beyazından , siyahtan korkuyoruz acının rengi diyoruz ona..
Hayat işte...
ilkbaharın geldiğini sanıp sonbahara kapılıyoruz..
Hayattan saklanıp yine hayata yakalanıyoruz belki de..
Hayat işte..
Her mevsim bir öncekinin yaşattıklarından bahsediyoruz..
Sözlerde arıyoruz hep gerçekliği ,gözlere bakmıyoruz bile..
Sessizliğimizi bozup yok olmaktan korkuyoruz, yokluğumuzda kaybolmaktan bazen de...
Hayat işte sonu gelmez ''belki''lerin arasında yaşanmışlıkları arıyoruz..
mygez
08.07.2013 / 22:11
sultan
09.07.2013 / 00:28