Hala beni düşlüyorsun gecelerce, silemiyorsun parmak uçlarımı teninden yeni anılar koyuyorsun anılar üzerine. Seni sevenleri üzmekle meşgulsün en çok. Dalıp dalıp durduğun derinlerde beni bulmaktasın, fayda etmiyor kendine engel olma çabaların. Debelenip duruyorsun, kendi içinde bir çıkış yolu arıyorsun çıktığın her yolun sonunda bana çarpmaktasın. Öfken artıyor git gide, beni mahvetmek istiyorsun çünkü hayalim peşini bırakmıyor ve sen çaresizce çırpınıyorsun, bu çırpınışlar boyutunu aşıyor, zaman zaman ağlamak istiyorsun ağlayamıyorsun. O dalıp gittiğin en derinlerde hissediyorsun yokluğumu. Sahte bedenlere ruhumu koymaktasın hala, oysa her ruh ait olduğu bedende vardır aslında...
